ดุลยาบีบมือบิดาแนบแน่นเพื่อให้คำมั่นสัญญา
“ดูแลน้องๆ ของลูกให้ดีด้วย” อามีนพูดเสียงสั่น
“ฉันจะดูแลน้องให้ดี ฉันรับปาก”
ดุลยารับคำด้วยน้ำเสียงมั่นคงดังเดิม
“นี่คือจดหมาย ฝากให้นายพลสุกรีด้วย”
อามีนยื่นจดหมายให้ลูกชายด้วยมืออันสั่นเทา
ดุลยารับจดหมายมากำเอาไว้แนบแน่น
“ท่านพ่อ... ท่านพ่อ!”
ดุลยาตะโกนก้องไปทั่วกระโจมแต่บิดาได้สิ้นใจไปเสียแล้ว ดุลยาเก็บน้ำตาเอาไว้มิดชิด ไม่นานเขาเอาผ้าผืนใหญ่คลุมร่างบิดาเอาไว้ มารดาและน้องสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ ร้องไห้จนแทบขาดใจ
คนในเผ่าเสียใจกับการจากไปของหัวหน้าเผ่า ทุกคนทำพิธีตามลัทธิความเชื่อคือการเผาร่างของหัวหน้าเผ่า เป็นความเชื่อตั้งแต่ บรรพบุรุษ
ดุลยาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าเผ่าคนต่อไป แม้เขาจะอายุน้อยแต่ความศรัทธาของคนในเผ่าก็มากมายนักเพราะการสืบทอดตำแหน่งหัวหน้าเผ่าต้องเป็นคนในสายเลือดเท่านั้น
สิ่งที่ค้างคาใจของเขาคือใ
