ตอนที่ 6 เดียร์น่าของฉัน
1424 คำ
เหตุการณ์ก่อนหน้า
ตึกตึก
เสียงสองเท้าแกร่งของเคลวินกำลังเดินสาวเท้าเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง ซึ่งมันอยู่ในตึกสูงใหญ่ใจกลางเมืองและเป็นบริษัทหลักของเครือเอ็กซ์ทีกรุ๊ป
พรึบ!
ทันทีที่เขาเข้าไปถึงห้องทำงาน มือแกร่งก็จัดการถอดเสื้อสูทสีดำของตัวเองและวางพาดไปที่เก้าอี้ทำงานหรู จากนั้นเขาก็ล้มตัวนั่งลงดังพรึบ
"วันนี้เดียร์น่าทำอะไรบ้าง?" เจ้าของใบหน้าหล่อของประธานบริษัทหันไปเอ่ยปากถามเอเดียนลูกน้องคนสนิทมือขวาของตัวเองขึ้นทันที
"วันนี้คุณหนูไปมหาลัยตั้งแต่เช้าแล้วครับ แล้วก็เหมือนจะอยู่ที่มหาลัยทั้งวัน ไม่ได้ไปที่ไหนหรือคุยกับใครเป็นพิเศษครับ"
"ส่วนอันนี้เป็นข้อมูลของคุณหนูที่เฮียต้องการครับ…" เอเดียนเอ่ยขึ้นต่อพร้อมกับยื่นเอกสารบางอย่างที่อยู่ในมือให้กับเคลวินผู้เป็นหัวหน้าของตัวเอง
"…ตอนนี้คุณหนูเรียนอยู่คณะบริหารภาคอินเตอร์ของมหาลัยเอซิด ใกล้จะจบการศึกษาแล้วครับ เหมือนคุณหนูจะสนใจทำธุรกิจเกี่ยวกับแฟชั่นครับเฮีย จากข้อมูลที่ผมได้มามันไม่ได้มีอะไรพิเศษมาก อย่างที่เฮียทราบว่าคุณอัครวัฒน์ คุณพ่อของคุณหนูค่อนข้างเคร่งครัดกับคุณหนู ทำให้ส่วนใหญ่คุณหนูจะใช้เวลาไปกับการเรียน การอ่านหนังสือแล้วก็ชอปปิ้งเท่านั้นครับ" เสียงของเอเดียนลูกน้องคนสนิทเอ่ยรายงานข้อมูลที่ได้มา โดยมีเคลวินที่กำลังเปิดเอกสารพวกนั้นอ่านควบคู่ไปด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสนใจ
พรึบ
ก่อนที่ดวงตาคมของเคลวินจะละสายตาออกจากเอกสารและเลื่อนไปมองหน้าลูกน้องคนสนิทของตัวเองด้วยสายตาเรียบเข้ม
"ทำงานละเอียดดีนะ…แต่ไม่ใช่ว่ามึงสนใจอะไรในตัวเธอใช่ไหม ถึงได้จดจำรายละเอียดได้ดีขนาดนี้?" น้ำเสียงเรียบนิ่งของเคลวินที่เอ่ยถามออกมาทำเอาเอเดียนที่ได้ยินแบบนั้นถึงกับชะงัก
ไม่ใช่เพราะเขาสนใจเดียร์น่าอย่างที่เจ้านายเขาว่า แต่เป็นเพราะกำลังกลัวสายตาเรียบดุของเคลวินต่างหาก
"มะ ไม่ใช่เลยนะครับเฮีย ปกติผมก็ทำงานละเอียดอยู่แล้วนะครับ อีกอย่างคุณหนูคือผู้หญิงของเฮีย…ผมไม่คิดยุ่งอยู่แล้วครับ" เอเดียนรีบเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่นแสดงความบริสุทธิ์ใจกับเจ้านายตัวเองอย่างเต็มที่
"ถ้าไม่ใช่ก็แล้วไป" พอได้ยินคำตอบที่น่าพึงพอใจของลูกน้องคนสนิท สายตาเรียบดุก็ค่อย ๆ ผ่อนคลายความน่ากลัวลง "แล้วเรื่องความสัมพันธ์ของเดียร์น่าล่ะ นั่นเป็นเรื่องที่กูอยากรู้มากที่สุด"
"เรื่องนั้นคุณหนูไม่เคยมีแฟนมาก่อนครับเฮีย แต่ก็มีออกเดตทั่ว ๆ ไปครับ"
"ออกเดตงั้นเหรอ"
"ครับเฮีย คุณหนูออกเดตค่อนข้างบ่อย แต่ไม่ได้พัฒนาความสัมพันธ์ต่อกับใครเลยครับ ผมสืบเรื่องนี้มาให้อย่างละเอียดเพราะเฮียเลยครับ"
"ชอบไปออกเดตบ่อย ๆ งั้นเหรอ หึ…เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงนะ" เคลวินหลุบมองรูปภาพและข้อมูลของเดียร์น่าที่ถืออยู่ในมือด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา
"อะ เอ่อ…แต่ว่าผมคิดว่ามีเรื่องต้องแจ้งให้เฮียทราบครับ"
"อะไร?"
"คะ คือว่าวันนี้คุณหนูก็มีนัดทานอาหารกับผู้ชายคนหนึ่ง ในช่วงเย็นของวันนี้ครับเฮีย"
"กับผู้ชาย?"
"ครับเฮีย เหมือนจะเป็นการออกเดตครับ" เอเดียนเอ่ย พอได้ยินแบบนั้นเคลวินก็ชะงักนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะเริ่มดันลิ้นเข้ากระพุ้งแก้มและยกมือมาเสยผมตัวเองลวก ๆ แววตาฉายออกมาถึงความไม่สบอารมณ์อย่างชัดเจน
"สงสัยกูคงต้องไปหาเดียร์น่าของกูสักหน่อยแล้วว่ะ" พอพูดจบเคลวินก็จัดการปิดแฟ้มเอกสารนั้นลง ก่อนจะดันตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงานที่เพิ่งได้นั่งพักไม่ถึงสิบนาที
"มึงไปเตรียมรถ" เสียงทุ้มเอ่ยพร้อมกับตวัดสายตาไปมองหน้าลูกน้องคนสนิทของตัวเองและเอ่ยพูดด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยความร้ายกาจบางอย่างที่แฝงอยู่ข้างใน
ปัจจุบัน
"อื้อ!" เดียร์น่าหลุดเสียงร้องออกมาในลำคอ เพราะตอนนี้เธอกำลังถูกคนตัวสูงตักตวงความหวานในโพรงปากของตัวเองอย่างหนักหน่วง
พรึบ! ดวงตากลมของเดียร์น่าเบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นว่าคู่เดตของเธอกำลังยืนตัวแข็งทื่อมองภาพเธอโดนจูบอยู่ ไม่ต่างอะไรจากลูกน้องของเคลวินที่ต่างรู้หน้าที่ของตัวเอง เพราะพวกเขาพากันหันหลังอย่างอัตโนมัติ
"อื้อ!!" แต่ในตอนนั้นเดียร์น่ากลับรู้สึกได้ว่าการจูบมันเริ่มที่จะดูดดื่มขึ้นเรื่อย ๆ เคลวินขบเม้มที่ริมฝีปากของเธอสลับกับสอดแทรกเรียวลิ้นร้อนเข้าไปด้านในและตวัดเลียอย่างมูมมาม
ตุบ! ตุบ!
จนกระทั่งเดียร์น่าเริ่มหายใจไม่ทันกับรสจูบที่แสนจะดูดดื่มนี้ เธอจึงยกมือไปทุบเข้าที่บ่าแกร่งของเคลวินเบา ๆ เพื่อเป็นการประท้วงให้เขาหยุด
"อื้ออ!!" เคลวินยังคงบดคลึงจูบที่ปากอวบอิ่มของเดียร์น่าต่ออีกพักใหญ่จนเมื่อเขาพึงพอใจ สุดท้ายปากหนาก็ค่อย ๆ ถอนจูบอันแสนดูดดื่มของเขาออกมา
"อะ อะไรเนี่ย" ทันทีที่เรียวปากของหญิงสาวเป็นอิสระ เจ้าของร่างก็หน้าแดงแปร๊ดเหมือนลูกมะเขือเทศ รีบยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองแน่น
"ทะ ทำอะไรของพี่! มะ มาจูบเดียร์ทำไม" เดียร์น่าตวัดสายตาไปมองหน้าเคลวินด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสับสนและประหม่าอย่างบอกไม่ถูก ทว่าเธอก็ต้องชะงักกัดปากตัวเองแน่นเมื่อสายตาของเธอดันไปเห็นรอยลิปสติกสีชมพูพีชของเธอเปื้อนอยู่ที่ปากของเคลวิน
"ปากหวานดีนะ…ถึงฉันจะไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะลิปสติกหรือเพราะรสชาติของเธอจริง ๆ แต่ไม่ว่ามันจะคืออะไร ก็ถูกใจฉันเอาเรื่องเลย" เจ้าของใบหน้าหล่อเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์แถมเขายังยกมุมปากยิ้มใส่เธออีกด้วย
"บะ บ้าไปแล้วรึไง พี่เคลวินบ้าไปแล้ว!" เดียร์น่าขมวดคิ้วเข้าหากันและเอ่ยพูดกับคนตรงหน้าด้วยท่าทางที่แฝงไปด้วยความเขินอาย ใบหน้าของเธอเห่อร้อนราวกับคนกำลังเป็นไข้…แต่จริง ๆ แล้วมันเกิดขึ้นจากอาการเขินอายอย่างหนัก
"ด่าฉันได้แบบนี้ แสดงว่ายังไม่เข็ด"
พรึบ! ทันทีที่ได้ยินคำขู่ เดียร์น่าก็รีบยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองแน่นอีกครั้ง เพราะกลัวว่าเคลวินจะดึงเธอไปจูบอีกรอบ
"ถ้าอยากโดนจูบอีก ก็ด่าฉันเยอะ ๆ…ฉันพร้อมกำราบเด็กปากดีอย่างเธอเสมอเดียร์น่า" เคลวินยกยิ้มมุมปากเอ่ยพูดกับหญิงสาวที่นั่งหน้าแดงอยู่ต่อ
"อ๋อ ยังไงก็…ทานอาหารกับเพื่อนให้สนุกล่ะ ฉันยุ่ง ๆ ไว้เจอกันใหม่แล้วกันนะ คุณหนูเดียร์น่า" เคลวินเอ่ยพูดพร้อมกับเน้นคำว่าเพื่อนให้เดียร์น่า จากนั้นเขาก็ใช้มือเลื่อนเข้าไปยีหัวเธอเบา ๆ หนึ่งที ซึ่งสัมผัสนั้นมันเต็มไปด้วยความเอ็นดูเธอ ก่อนจะสาวเท้าเดินออกมาด้วยสีหน้าที่ฉายออกมาถึงความพึงพอใจอย่างมาก
ทว่าการกระทำอันฉาบฉวยของเคลวิน ทำเอาเดียร์น่านิ่งอึ้งไปอย่างทำอะไรไม่ถูก เธอแก้มแดงเป็นลูกมะเขือเทศพร้อมกับใช้มือสัมผัสปากตัวเองที่เต็มไปด้วยคราบน้ำลายจากการโดนจูบเมื่อครู่
ตึกตึก
ก่อนที่เธอจะสะดุ้งตัวได้สติเมื่อได้ยินเท้าของใครบางคนหมุนตัวเดินออกไป เดียร์น่ารีบเหลือบสายตาไปดูก็พบว่าฟลิคคู่เดตของเธอในวันนี้…ได้เดินออกไปแล้ว
"บ้าเอ๊ย! โดนจูบโชว์ไปซะขนาดนั้นใครจะอยากมาเดตกับฉันอีกล่ะ"
"เพราะเขาคนเดียวเลย พี่เคลวินบ้า! ไอ้คนแก่สมองกลับ…อย่าให้เจออีกนะ ฉันจะเอาคืนร้อยเท่าพันเท่าเลย เพราะนั่นมันคือจูบแรกของฉันเลยนะ ไอ้คนฉวยโอกาส!"
- ผู้เขียน
