ตอนที่ 5 อยากมีแฟน
1435 คำ
วันถัดมา
มหาลัยเอซิด
"อยากมีแฟน อยากมีแฟน อยากมีแฟน" เสียงเล็กของเดียร์น่าเอ่ยบ่นกับบีบีเพื่อนสนิทของตัวเองขณะที่ทั้งสองกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะหลังห้องเรียนของตึกคณะตัวเอง
"คำนี้อีกแล้ว" บีบีที่ได้ยินคำพูดที่ชินหู ก็ส่ายหน้าออกมาอย่างเอือมระอา
"ฉันอยากมีจริง ๆ นะ หรือเธอว่าฉันเป็นพวกดวงไม่ดีเรื่องความรักหรือเปล่าอะ อยู่มหาลัยมาจนจะจบปีสี่แล้ว ทำไมฉันยังไม่มีแฟนอีกล่ะเนี่ย!"
"โอ๊ยย!! แล้วมันจะไปมีได้ยังไง ในเมื่อสเปกของเธอคือคนหล่อประดุจเจ้าชาย แถมผู้ชายคนนั้นยังต้องทรงแด๊ดดี๊ที่ดูแลเธอได้ประดุจเจ้าหญิงอีก ในมหาลัยมันจะมีให้เธออยู่หรอกมั้งคนแบบนั้นน่ะ!"
"ไม่ต้องมาบ่นเลย เธอมีแฟน เธอไม่เข้าใจความรู้สึกโดดเดี่ยวและว่างเปล่าในหัวใจของฉันได้หรอก!" เดียร์น่าที่ได้ยินเพื่อนสนิทตัวเองพูดแบบนั้นก็ยู่หน้าใส่เบา ๆ
"แล้วไอ้ที่ไปเดต ๆ มา มันไม่มีใครถูกใจเลยเหรอ" บีบีเอ่ยถามต่อ
"หึ…ไม่มีสักคน เจอแต่คนทำตัวเด็ก ๆ ใส่ บางคนก็เอาแต่พูดเรื่องของตัวเอง นำเสนอตัวเองแบบสุด ๆ ไม่สนใจคู่เดตอย่างฉันเลยสักนิด" เดียร์น่าส่ายหน้าออกมาด้วยสีหน้าที่เอือมระอาเป็นที่สุดเมื่อนึกถึงประสบการณ์ออกเดตของตัวเองที่ผ่านมา
แต่จะว่าไปมันก็มีอยู่คนหนึ่งที่ทำให้เธอนึกถึงแทบทั้งวันทั้งที่เพิ่งจะเจอกันเอง เขาคนนั้น…คนตัวสูงที่ดูทรงอำนาจ คนที่ชอบทำอะไรตามใจตัวเอง คนที่หล่อสะอาดดูดี แถมร่างกายยังดูกำยำน่าสัมผัสอีกด้วย
"ทั้งที่เธอฮอตขนาดนี้ ออกเดตก็ตั้งบ่อย…แต่กลับไม่เคยมีแฟนเลยสักคน เป็นไปได้ยังไงกันนะ" บีบีเอ่ยพูดพร้อมกับสีหน้างุนงงฉายขึ้นมาบนใบหน้าสวย ทำให้เดียร์น่าที่จมอยู่กับความคิดสะดุ้งตัวขึ้นมาเล็กน้อย
"อะ ไอ้เรื่องออกเดต ฉันก็ไปเอาสนุกแก้เหงาเฉย ๆ ไม่ได้คิดจะจริงจังอะไรสักหน่อย แต่ยอมรับว่ามีแอบคิดว่าอาจจะเจอที่ถูกใจบ้าง…แต่ก็นั่นแหละ" เดียร์น่าที่พูดจบประโยคยกมือขึ้นมาท้าวคางและพ่นลมหายใจออกมาหนัก ๆ
"เออ! จริงสิ เดียร์…เธอจำฟลิค รุ่นน้องของฉันได้ไหม?" จู่ ๆ บีบีก็เลิกคิ้วถามเดียร์น่าขึ้น ทว่าเดียร์น่าที่ได้ยินแบบนั้นกลับขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างงุนงง
"ไม่อะ ใครนะ?"
"ก็คนที่ฉันเคยเล่าให้ฟังว่ามันแอบปลื้มเธอตั้งแต่ปีสองไง ทุกวันนี้มันยังมาคะยั้นคะยอให้ฉันช่วยจีบเธอให้มันอยู่เลยนะ"
"ชื่ออะไรนะ ฟลิคงั้นเหรอ? ไม่เห็นจะจำได้เลย"
"ใช่ รุ่นน้องฉันไง เรียนอินเตอร์เหมือนกัน บ้านรวย แต่เรื่องนิสัยส่วนตัวอันนี้ไม่ค่อยแน่ใจอะ แต่มันนิสัยดีกับคนรอบข้างมากเลยนะ"
"เธอสนใจไหมล่ะเดียร์? ถ้าอยากลองดู เดี๋ยวฉันนัดให้เย็นนี้เลย" บีบีเอ่ยถามเดียร์น่าที่กำลังนั่งคิดอยู่ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
"เครียดอะไร ลองดูสักหน่อยก็ไม่มีอะไรเสียหายนี่" บีบียังคงเอ่ยขึ้นต่อ
"งั้นขอดูรูปน้องเขาหน่อยสิ" เดียร์น่าที่โดนคะยั้นคะยอก็เอ่ยพูดกับบีบี ซึ่งบีบีก็กดเข้าโปร์ไฟล์อินสตาแกรมของฟริคและยื่นโทรศัพท์ให้กับเดียร์น่า
"หือ? คนดังเหรอ ยอดผู้ติดตามเกือบหลักแสนเลยนะเนี่ย"
"อืม น้องมันน่ารักนะ สนไหม? บางทีเธออาจจะตกหลุมรักคนที่ไม่ตรงสเปกก็ได้"
"ตกหลุมรักคนที่ไม่ตรงสเปกอย่างนั้นเหรอ"
ร้านอาหารหรู
ร่างเล็กที่อยู่ในชุดเดรสสีขาวรัดรูปโชว์สัดส่วนพอประมาณกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารของร้านอาหารหรูย่านใจกลางเมือง ซึ่งแน่นอนว่ามันเป็นการนัดเดตของเธอและรุ่นน้องที่เพื่อนสนิทตัวเองแนะนำมา
สำหรับเดียร์น่า การออกเดตมันเป็นเรื่องปกติที่เธอมักจะทำในช่วงเวลาที่เหงาและแสนน่าเบื่อตามสไตล์สาวโสดที่ฮอตมาก ๆ
ทว่าขณะที่เธอกำลังนั่งเช็กโทรศัพท์ของตัวเองอยู่นั้นเอง เธอก็ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงฝีเท้าที่ดังเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ
"มาแล้วเหรอ…"
ยังไม่ทันที่เดียร์น่าจะได้เอ่ยจบประโยค เธอก็ต้องชะงักเบิกตากว้าง เพราะคนตรงหน้าเธอในตอนนี้มันไม่ใช่รุ่นน้องคู่เดตแต่อย่างใด แต่มันคือเคลวินต่างหาก!
"มาทำอะไรที่นี่?" เสียงทุ้มเอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงและสีหน้าเรียบตึง ทำเอาคนตัวเล็กมองไปด้วยความงุนงง ก่อนจะเลื่อนสายตามองไปด้านหลังของเคลวินที่ห่างออกไป ก็เห็นว่ามีลูกน้องคนสนิทของเขา คนที่เธอมักจะเห็นบ่อย ๆ ติดตามมาด้วย
"เดียร์มาเดตค่ะ" เรียวปากสวยเอ่ยตอบ พอเคลวินได้ยินแบบนั้นเขาก็แสยะยิ้มออกมาเบา ๆ แต่สีหน้าแอบแฝงไปด้วยความไม่พอใจ
"ทั้งที่เมื่อคืนฉันเพิ่งเข้าห้องเธอไปแท้ ๆ แต่วันถัดมากลับมานั่งรอเดตกับผู้ชายคนอื่น สุดยอดไปเลยนะคุณหนูเดียร์น่า"
"เรื่องนั้นมันเพราะพี่เคลวินเป็นคนเข้าห้องเดียร์เอง เดียร์ไม่ได้เต็มใจให้เข้าด้วยซ้ำ…แล้วอีกอย่างเดียร์จะเดตกับใคร เวลาไหนมันก็เรื่องของเดียร์ เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย"
"เออ ให้มันได้แบบนี้สิ เถียงฉอด ๆ ทุกคำ"
"เดียร์ไม่มีเวลามาเล่นด้วยหรอกนะคะ รีบเดินออกไปเลย ถ้าคู่เดตของเดียร์มาเห็น เดี๋ยวเขาก็เข้าใจผิดพอดี" เดียร์น่ายกมือขึ้นมากอดอกเอ่ยบอกเคลวินเสียงแข็ง
"ยังกล้าพูดแบบนี้อีกนะ จะเดตให้ได้เลยว่างั้น?"
"ใช่ค่ะ เดียร์จะเดต แล้วพี่เคลวินก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่งเรื่องของเดียร์ด้วย" เดียร์น่ายังคงเงยหน้าพูดกับคนที่ยืนอยู่อย่างไม่ยอม "จิ๊! ทีเมื่อวานตัวเองเป็นคนทำท่าทีรำคาญใส่เราก่อนแท้ ๆ ตอนนี้กลับมายุ่งกับเราไม่หยุดเลย"
"เป็นคนแก่สมองกลับรึยังไง!"
"รู้ใช่ไหมว่าฉันได้ยินทุกคำ หน้าตาก็สะสวย แต่พูดจาหมาไม่แดก…"
"…นี่ คุณหนูเดียร์น่า ทำตัวให้มันดี ๆ หน่อยเถอะ ขืนยังพูดจาแบบนี้เดี๋ยวฉันจะสั่งสอนเธอให้จริง ๆ"
"ว่าแต่คนอื่น ตัวเองน่ะปากหนักกว่าอีก"
"ไม่สะทกสะท้านจริง ๆ สินะเด็กคนนี้" เคลวินขมวดคิ้วเข้าหากันเมื่อหญิงสาวตรงหน้าเบ้ปากใส่เขาราวกับเด็กดื้อ ก่อนที่เธอจะเลื่อนสายตามองผ่านเขาไปและเบิกตากว้างขึ้นมา
"นะ นั่นมัน…" ฟลิค คู่เดตของฉันในวันนี้นี่ เขากำลังเดินเข้ามาแล้วแถมเหมือนเขาจะเห็นฉันแล้วด้วย
"รีบลุกออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะคะ คู่เดตของเดียร์มาแล้ว" เดียร์น่าเอ่ยพร้อมกับทำมือปัดไล่เคลวินให้ออกไป เคลวินที่เห็นแบบนั้นแทนที่จะเดินออกไปแต่เขากลับก้าวเท้าไปหาเธอใกล้ขึ้นและหลุบสายตามองเธอด้วยสีหน้าร้ายกาจ
"จะให้ฉันลุกไปไหน ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะสั่งสอนเด็กดื้ออย่างเธอ"
หมับ!
"อ๊ะ!" เดียร์น่าร้องออกมาเมื่อเคลวินใช้มือแกร่งจับช้อนคางมนของเธอให้เงยขึ้น ทำให้ดวงตาของเธอและเขาประสานกัน เดียร์น่านิ่งอึ้งกับการกระทำอันฉาบฉวยนั้นแต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้อ้าปากเอ่ยอะไร
"อื้อ!!" เรียวปากสวยของเธอก็โดนเคลวินที่กำลังก้มใบหน้าหล่อของตัวเองลงมา ใช้ริมฝีปากหนาของเขาประกบจูบเข้าไปทันที
- ผู้เขียน
