"ฮะ เฮียกำลังทำอะไร ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้" เดียร์น่าเบิกตากว้างขึ้นด้วยสีหน้าที่ฉายขึ้นมาถึงความตกใจอย่างหนัก เมื่อเห็นว่าเคลวินกำลังคุกเข่าขอร้องอ้อนวอนตัวเอง
"เฮียลุกขึ้นมา อย่าทำแบบนี้!" เดียร์น่าเอ่ยขึ้นอีกครั้งพร้อมกับพยายามที่จะดึงเคลวินที่กำลังนั่งคุกเข่าอยู่ให้ยืนขึ้น แต่เคลวินก็เลือกที่จะนั่งคุกเข่าเงยหน้าอ้อนวอนคนตัวเล็กอยู่เช่นนั้น
"เธอจะโกรธเฮียก็ได้ แต่อย่าห่างกับเฮียเลย เฮียอยู่ไม่ได้จริง ๆ เดียร์น่า"
"เดียร์บอกให้ลุกขึ้นมาไงเฮีย อย่าทำแบบนี้เฮียอายุมากกว่าเดียร์นะ" เดียร์น่าเอ่ยขึ้นอีกครั้งพร้อมกับพยายามที่จะดึงเคลวินให้ลุกขึ้น
"หายโกรธเฮียเถอะนะ เฮียมีแค่เธอจริง ๆ"
พรึบ
"ลุกขึ้นมาเฮีย" เดียร์น่าย่อตัวลงกับพื้นจนอยู่ในระดับเดียวกันกับเคลวิน "พอได้แล้วเฮีย ไม่ห่างกันแล้วก็ได้ เพราะงั้นเฮียลุกขึ้นมาเถอะ"
"เธอพูดจริงใช่ไหม" เคลวินเอ่ยถามเสียงยังสั่นไม่หายแต่สายตาของเขามันด
