"เฮียเลิกเอาแต่มากอดมาหอมเดียร์ได้แล้ว เดียร์บอกแล้วไงว่าไม่ได้โกรธอะไรเฮียแล้ว" เสียงเล็กของเดียร์น่าเอ่ยบ่นเคลวินขึ้น เมื่อเขานั้นเอาแต่มาเกาะแกะเธอไม่ยอมออกห่าง
"รู้แล้ว แค่อยากกอด ว่าแต่เรากลับเพนต์เฮาส์วันไหนกันดี" เคลวินไม่สนใจเสียงเอ่ยบ่นที่ดังขึ้น เขายังคงเอาแต่นั่งคลอเคลียเดียร์น่าอยู่บนเตียงนอนของห้องพักหรูอยู่แบบนั้น
"กลับเพนต์เฮาส์อะไรของเฮียคะ ตอนนี้เดียร์อ่านหนังสือจบแล้ว ก็หมดเรื่องที่เดียร์จะต้องไปอยู่ที่เพนต์เฮาส์เฮียแล้ว"
"พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง"
"ก็หมายความว่าถ้ากลับจากกระบี่ เดียร์ก็จะกลับไปอยู่คอนโดของตัวเองเหมือนเดิมไงคะ" เดียร์น่าเอ่ยตอบคำถามของเคลวินด้วยน้ำเสียงราบเรียบเป็นปกติ แต่คำตอบของเธอนั้นทำเอาคนถามถึงกับเริ่มทำหน้าบึ้งตึง
"เฮียขอซื้อห้องเธอต่อก็แล้วกัน อยากปล่อยเท่าไหร่เธอเรียกมาได้เลย ส่วนเธอก็ย้ายมาอยู่ที่เพนต์เฮาส์กับเฮีย"
"…" คนตัวเล็กส่ายหน้าเ
