"วันนี้เสียงดีกว่าเมื่อวานอีกนะ…ชอบให้ฉันเลียขนาดนั้นเลยเหรอ หืม?" เคลวินเอ่ยพร้อมกับค่อย ๆ ดันตัวลุกขึ้น เขายกยิ้มมุมปากใส่เธอด้วยสีหน้าที่ต้องการหยอกล้อ
"แฮก แฮก!!" ทว่าในตอนนั้นเดียร์น่าไม่สามารถเอ่ยตอบอะไรกลับไปได้ นอกจากพยายามหอบหายใจเข้าปอดลึก ๆ เธอเพียงแค่ช้อนสายตาไปมองเคลวินที่กำลังยืนคุกเข่าและใช้มือปลดปมผ้าขนหนูที่พันเอวสอบตัวเองออก
พรึบ!
"นะ นั่น…" ทันทีที่ผ้าขนหนูถูกดึงออก เดียร์น่าก็ต้องเบิกตาขึ้นเมื่อเธอพบเข้ากับท่อนเอ็นขนาดใหญ่ที่มันกำลังแข็งตัวและชูชันใส่เธออยู่…มันดูน่ากลัวเพราะขนาดของมันใหญ่ยาวราวกับไม่ใช่ของคน
นี่มันยังใช่ของคนหรือเปล่า…
"อึก!" เธอกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอกับภาพตรงหน้า หัวใจเต้นกระหน่ำเพราะทั้งรู้สึกตื่นเต้นและประหม่าอย่างบอกไม่ถูก ระหว่างที่เธอกำลังจมอยู่กับความตกใจนั้นเองเคลวินก็เริ่มขยับตัวมาคร่อมเธอไว้อีกครั้ง
"ดะ เดี๋ยวสิ!" เดียร์น่าที่ได้สติรีบยก
