เขาลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า พร้อมกับหมวกแก๊ป เพื่ออำพรางใบหน้า ก่อนจะเปิดประตู แล้วเดินออกไปทางบันไดหนีไฟ
นฤมลนอนอ้าซ่า ร่องสวาทหยาดเยิ้ม ไปด้วยเมือกสาว
เธอไม่นึกไม่ฝันมาก่อนเลยว่า จะต้องมาเสียตัวตอนปีสี่ และที่สำคัญ ผู้ชายที่ได้ชื่อว่าผัว ก็ยังเป็นถึง ผศ.ดร.ในคณะเดียวกันอีกด้วย
ไม่รู้ว่า จะภูมิใจหรือเสียใจดี ที่ถูกขยี้สวาทไปเมื่อครู่ แต่ความรู้สึกในตอนนี้คือ สุขสมปลอดโปร่งโล่งสบายตัวเบา อย่างบอกไม่ถูก
“ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก...มล! ยัยมล นี่ฉันเองปังปอน เปิดประตูหน่อย”
เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู ร่างเล็กก็รีบลุกขึ้น แล้วสวมเสื้อผ้า ก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้กับเพื่อน
ในวินาทีนั้น....หญิงสาวก็หวนคิดถึงเรื่องราวเมื่อครู่ มันช่างเป็นความสุขที่ผ่านไปรวดเร็วเสียเหลือเกิน ยังไม่ทันได้หายใจหายคอเลย เหมือนฝันไปจริง ๆ
ช่วงเที่ยงของวันต่อมา หลังจากที่เรียนภาคเช้าเสร็จ
นฤมลก็เดินเข้าห้องน้ำ เธอยอมรับเลยว
