ทะลุมิติมาเกิดใหม่เป็นพระมารดา

อาบน้ำกับเจ้าชายทั้งหก

ทะลุมิติมาเกิดใหม่เป็นพระมารดา

ตอน อาบน้ำกับเจ้าชายทั้งหก

ซ่า! ๆ ๆ ฝนตกพรำๆในเวลาเย็นย่ำหลังเลิกงาน

บรืน! ๆ ๆ รถเก๋งอีโคคาร์สีชมพูคันเล็กกำลังแล่นบนถนนด้วยความเร็วสูงเพื่อหนีรถติดที่กำลังจะเกิดขึ้น

"ฮ้า ค่อยยังชั่ววันนี้ออกมาไวตั้งห้านาทีแน่ะ"

สาวแว่นผมสั่นเอ่ยขณะควงพวงมาลัยรถเก๋งเลี้ยวขึ้นคอสะพานข้ามแม่น้ำใหญ่

เปรี๊ยง! ๆ จู่ๆสายฟ้าก็ฟาดลงมายังพื้นถนนข้างๆกับรถสีชมพู

อร๊ายยยย! สวยหน้าสวยกรี๊ดสุดเสียงขณะที่สองมือสั่นกระตุกแสงจากสายฟ้าก็สว่างจ้าเข้าตรงหน้าจนมองอะไรไม่เห็น

โครม! รถเล็กเสียหลักพุ่งชนราวสะพานก่อนจะร่วงกระทบผิวน้ำที่ดำมืดดัง ตูมมม!

ฟื่ด! ๆ ๆ สาวสวยรีบสูดผมใจเข้าปอดและกลั้นหายใจขณะดิ้นหาทางรอดออกจากรถตัวเอง

ทว่าเข็มขัดนิรภัยไม่อาจถอดได้ ถุงลมนิรภัยที่กระแทกหน้าก็ดันร่างของเธอติดแนบกับเบาะนั่งจนลุกไม่ขึ้น

ลมหายใจค่อยๆหมดลงทุกวินาที ภาพตรงหน้ากระจกดำมืดและดูเย็นยะเยือกเมื่อค่อยๆดำดิ่งลงสู่พื้น น้ำรั่วเข้ามาทางจากขอบประตูทุกทาง น้ำตาหยาดหยดอาบสองแก้มขาวขณะที่ใบหน้าเล็กเรียวสั่นเทา

พยายามดิ้นสุดกำลังเพื่อจะลุกออกจากเบาะ ทว่าเป็นไปไม่ได้เลย

สาวแว่นทำได้เพียงภาวนาในใจเมื่อแรงเฮือกสุดท้ายแทบไม่มีเหลือ

ฮือ! ๆ ๆ "ขออย่าให้หนูเป็นอะไรไปเลย แฟนหนูก็ยังไม่เคยมี"

"หนี้กยศ.หนูก็ยังไม่เคยได้จ่าย"

"ฮือ! ๆ ๆ ขอให้หนูได้ผัวซักคนค่อยตายก็ยังดี"

"ทำไมไม่ให้คนอื่นตายวะ"

"ทำไม่ต้องเป็นฉัน"

นึกจบภาพทุกอย่างก็ดับวูบไปพร้อมกับสติที่ดับสูญ

ณ.ดินแดนแห่งหนึ่ง

เหล่าประชาชนกำลังเดินขวักไขว่อยู่ภายในกำแพงเมืองที่มีปราสาทแหลมๆหลายหลังตั้งตระหง่านสูงเสียดฟ้า

ทหารในชุดเกราะเหล็กสีเงินวาวถือดาบเดินตรวจตราไปบนถนนที่ปูด้วยหินอ่อนและแยกย้ายกันเป็นแถวๆไปสำรวจยังทุกซอกซอย

"ผลไม้ไหมจ๊ะ ๆ" เด็กสาวหน้าตาน่ารักยืนขายผลไม้อยู่ข้างถนน มีร้านค้าตั้งเรียงรายเป็นแนวแถวไปตามถนนหลักที่นำไปสู่ปราสาทสีทอง

นกน้อยบินวนเหนือหัวทหารเกราะเหล็ก มันส่งเสียงจิ๊บๆขณะที่โบกปีกฉวัดเฉวียนพาร่างเล็กๆลู่ลมขึ้นสูง

มองลงมาเบื้องล่างเห็นประชากรนับหมึ่นเรือนแสนกำลังเร่งทำการงานในยามเช้าอย่างสดชื่นแจ่มใส

จิ๊บ! ๆ ๆ นกน้อยโบยบินขึ้นมาเกาะขอบหน้าต่างของปราสาทสีทองณ.ชั้นบนสุด มันส่งเสียงเจื้อยแจ้วราวกับว่ากำลังเพรียกหาใครอยู่

"มาแล้วหรือเจ้าจิ๋ว" เสียงหนุ่มวัยฉกรรจ์ดังขึ้นก่อนปรากฏร่างสูงยาวกำยำที่สง่าผ่าเผยกำลังเดินมายังหน้าต่าง

"ดูสิ วันนี้ท่านแม่ของข้าสวยไหม" องค์ชายกลอเรียสชี้นิ้วมายังสตรีผมทองที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง

จิ๊บ! ๆ ๆ นกกระจอกตัวน้อยร้องตอบและก้มจิกกินข้าวสารในมือใหญ่

แค่ก! ๆ จู่ๆสาวสวยวัยสามสิบที่นอนแน่นิ่งกลับลืมตาตื่น เย้ย! เจ้าชายองค์โตถึงกับตกใจแทบล้ม

"ท่านแม่ ๆ ท่านฟื้นแล้วรึ"

"แม่ ใครรึ ข้าเป็นแม่เจ้าเนี่ยนะ" ราชินีรูปงามเอ่ยขณะลุกนั่ง ภาพรถตกน้ำยังตราตรึงอยู่ในหัวเหมือนว่ามันเพิ่งจะเกิดเมื่อตะกี๊นี้เอง

นี่ฉันรึ?

คือตายแล้วรึนี่คือสวรรค์?

เดี๋ยวนะ นางฟ้าเกิดมาก็โตเป็นผู้ใหญ่เลยดิ?

"ท่านฟื้นแล้วจริงๆด้วย ฮือ! ๆ ๆ" จู่ๆเจ้าชายในชุดเกราะอ่อนที่ทำจากผ้าสีทองก็ร้องไห้โฮ แถมยังเอาหน้ามาซุกซบกับเต้าราชินีองค์รองที่มีศักดิ์เป็นเเม่เลี้ยงของตัวเอง

ถ้าเป็นสวรรค์แล้วข้ามีลูกได้ยังไง?

เออช่างมันเหอะ คงต้องตามๆน้ำไปก่อนเผื่อว่าจะเป็นนรก

สาวสวยผมยาวสีทองอร่ามเอ่ยนึกในใจ

"อือ! ข้าหายแล้วหละ ว่าแต่ที่นี่ที่ไหนล่ะ"

"ก็ปราสาทของท่านไง" องค์ชายกลอเรียส

"ปราสาท แล้วข้า ข้าชื่ออะไรนะ"

"ที่ท่านจำไม่ได้หรือ ไม่สบายรึเปล่า" หนุ่มหล่อเอาแก้มแนบหน้าผากท่านแม่และเอ่ยถาม

"อื้อ ก็ข้าไม่สบายไง เพิ่งฟื้นนี่"

"ท่านชื่อเฟรเซีย นี่ท่านจำตัวเองไม่ได้เลยรึ ฮือ! ๆ ๆ " พูดจบเจ้าชายก็ร้องโฮเสียงดังลั่น

ตุบ! ๆ ๆ ๆ เสียงฝีเท้าชายฉกรรจ์วิ่งกรูมาหน้าห้องก่อนจะมีคนนึงถีบประตูดังโครม

เผยให้เห็นเจ้าชายรูปงามอีกห้าพระองค์กำลังกรูเข้ามายืนล้อมเตียงที่ปูด้วยผ้ากำมะหยี่สีแดง

"ท่านแม่ ท่านแม่เราฟื้นแล้ว ท่านแม่" หนุ่มๆทั้งห้าร้องเรียกดีใจขณะที่ทรุดลงคุกเข่าและเอามือจับแขนขาและเรือนร่างที่เพรียวขาวงามสง่ายากหาใครเปรียบ

"พวกเจ้าเป็นใครน่ะ" เฟรเซียเอ่ย

"เอ๋า ก็ลูกท่านไง" หนุ่มๆตอบ บ้างก็นั่งงง

"ไหนๆท่านก็ตื่นแล้ว เราไปอาบน้ำด้วยกันเถอะนะ" องค์ชายคนโตกล่าว

อีกสองคนช่วยกันอุ้มแขนยกขาพาร่างเพรียวสวยซ่อนรูปเดินลงบันใดวนของปราสาทมายังชั้นถัดไป

หนุ่มๆทั้งหกยัดกันเข้ามายืนอัดในห้องน้ำที่มีอ่างไม้ขนาดใหญ่เพียงอ่างเดียว

ฟุ่บ! ร่างสวยถูกวางยืนกลางดงชายหนุ่มวัยรุ่นและพวกเค้าถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนเปลือยล่อนจ้อนทั้งหกคน

"เดี๋ยว ๆ ข้าว่าข้าอาบเองได้นะน้ำน่ะ" คนสวยเอ่ยขณะเหลียวซ้ายแลขวามองเห็นแท่งเอ็นต่างขนาดหลากรูปแบบทั้งหกอันกำลังจิ้มขาของเธออยู่

อี๋! สองมือน้อยยกขึ้นปิดหน้าหลับตาจนไม่เห็นแท่งรักของผู้ชายทั้งหลาย

"ท่านดูแปลกๆ คงหลับไปนานเกิน"

"ไม่เป็นไร พวกเราจะอาบให้"

"ไม่เป็นไร ข้าอาบเองได้" คนสวยตอบ

"นี่ท่านแม่ไม่สบายรึเปล่าเนี่ย เราก็อาบด้วยกันมาตั้งกี่ปี"

"เดี๋ยว เราเคยอาบน้ำด้วยกันรึ"

"อื้อ ท่านช่วยจับตรงนี้ไว้ก่อนจะได้ไม่ล้ม"

องค์ชายรองเอ่ยและดึงมือน้อยของท่านแม่มาจับยังแท่งเอ็นอ่อนๆของเค้าตรงหว่างขา

อ๊าคค! เจ้าหญิงร้องลั่น ทว่ามืออีกข้างก็โดนองค์ชายคนโตดึงไปจับแท่งเอ็นที่ใหญ่และแข็งกว่ามาก

พวกน้องๆที่เหลือช่วยกันถอดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ที่สวมใส่ของเจ้าหญิงออกไปกองกับพื้นจนหมดสิ้น

มือน้อยสั่นเทา ได้ยินหัวใจตัวเองเต้นดังตูมๆอยู่เต็มหูสองข้าง แท่งเอ็นขององค์ชายรองค่อยๆพองขึ้น มันเต้นตุบๆอยู่ในกำมือจนกำไม่รอบ

ซ่าาาา! น้ำอุ่นในอ่างไม้ทรงกลมตักราดแผ่นหลังจนเย็นว่าบ ดวงตากลมแป๋วเบิกโพลง

อ๊ายยย! เจ้าหญิงกรี๊ดลั่นเมื่อก้มมองเห็นแท่งเอ็นหลายอันที่แข็งเต็มที่จิ้มชนหน้าท้อง ขาและตูดของเธอเต็มไปหมด อีกสองอันก็อยู่ในมือสองข้าง

"ป่ะ เราอุ้มหล่อนลงอ่างกันเถอะ" องค์ชายคนโตเอ่ยบอกน้องๆ

"อ๊า! อย่านะ นี่เป็นกระทะทองแดงใช่ไหมเนี่ย"

เจ้าหญิงผมทองกรี๊ดลั่น