ทะลุมิติมาเกิดใหม่เป็นพระมารดา

ทะลุมิติมาเกิดใหม่เป็นพระมารดา ตอน อาบน้ำกับเจ้าชายทั้งหก ซ่า! ๆ ๆ ฝนตกพรำๆในเวลาเย็นย่ำหลังเลิกงาน บรืน! ๆ ๆ รถเก๋งอีโคคาร์สีชมพูคันเล็กกำลังแล่นบนถนนด้วยความเร็วสูงเพื่อหนีรถติดที่กำลังจะเกิดขึ้น "ฮ้า ค่อยยังชั่ววันนี้ออกมาไวตั้งห้านาทีแน่ะ" สาวแว่นผมสั่นเอ่ยขณะควงพวงมาลัยรถเก๋งเลี้ยวขึ้นคอสะพานข้ามแม่น้ำใหญ่ เปรี๊ยง! ๆ จู่ๆสายฟ้าก็ฟาดลงมายังพื้นถนนข้างๆกับรถสีชมพู อร๊ายยยย! สวยหน้าสวยกรี๊ดสุดเสียงขณะที่สองมือสั่นกระตุกแสงจากสายฟ้าก็สว่างจ้าเข้าตรงหน้าจนมองอะไรไม่เห็น โครม! รถเล็กเสียหลักพุ่งชนราวสะพานก่อนจะร่วงกระทบผิวน้ำที่ดำมืดดัง ตูมมม! ฟื่ด! ๆ ๆ สาวสวยรีบสูดผมใจเข้าปอดและกลั้นหายใจขณะดิ้นหาทางรอดออกจากรถตัวเอง ทว่าเข็มขัดนิรภัยไม่อาจถอดได้ ถุงลมนิรภัยที่กระแทกหน้าก็ดันร่างของเธอติดแนบกับเบาะนั่งจนลุกไม่ขึ้น ลมหายใจค่อยๆหมดลงทุกวินาที ภาพตรงหน้ากระจกดำมืดและดูเย็นยะเยือกเมื่อค่อยๆดำดิ่งลงสู่พื้น น้ำรั่วเข้ามาทางจากขอบประตูทุกทาง น้ำตาหยาดหยดอาบสองแก้มขาวขณะที่ใบหน้าเล็กเรียวสั่นเทา พยายามดิ้นสุดกำลังเพื่อจะลุกออกจากเบาะ ทว่าเป็นไปไม่ได้เลย สาวแว่นทำได้เพียงภาวนาในใจเมื่อแรงเฮือกสุดท้ายแทบไม่มีเหลือ ฮือ! ๆ ๆ "ขออย่าให้หนูเป็นอะไรไปเลย แฟนหนูก็ยังไม่เคยมี" "หนี้กยศ.หนูก็ยังไม่เคยได้จ่าย" "ฮือ! ๆ ๆ ขอให้หนูได้ผัวซักคนค่อยตายก็ยังดี" "ทำไมไม่ให้คนอื่นตายวะ" "ทำไม่ต้องเป็นฉัน" นึกจบภาพทุกอย่างก็ดับวูบไปพร้อมกับสติที่ดับสูญ ณ.ดินแดนแห่งหนึ่ง เหล่าประชาชนกำลังเดินขวักไขว่อยู่ภายในกำแพงเมืองที่มีปราสาทแหลมๆหลายหลังตั้งตระหง่านสูงเสียดฟ้า ทหารในชุดเกราะเหล็กสีเงินวาวถือดาบเดินตรวจตราไปบนถนนที่ปูด้วยหินอ่อนและแยกย้ายกันเป็นแถวๆไปสำรวจยังทุกซอกซอย "ผลไม้ไหมจ๊ะ ๆ" เด็กสาวหน้าตาน่ารักยืนขายผลไม้อยู่ข้างถนน มีร้านค้าตั้งเรียงรายเป็นแนวแถวไปตามถนนหลักที่นำไปสู่ปราสาทสีทอง นกน้อยบินวนเหนือหัวทหารเกราะเหล็ก มันส่งเสียงจิ๊บๆขณะที่โบกปีกฉวัดเฉวียนพาร่างเล็กๆลู่ลมขึ้นสูง มองลงมาเบื้องล่างเห็นประชากรนับหมึ่นเรือนแสนกำลังเร่งทำการงานในยามเช้าอย่างสดชื่นแจ่มใส จิ๊บ! ๆ ๆ นกน้อยโบยบินขึ้นมาเกาะขอบหน้าต่างของปราสาทสีทองณ.ชั้นบนสุด มันส่งเสียงเจื้อยแจ้วราวกับว่ากำลังเพรียกหาใครอยู่ "มาแล้วหรือเจ้าจิ๋ว" เสียงหนุ่มวัยฉกรรจ์ดังขึ้นก่อนปรากฏร่างสูงยาวกำยำที่สง่าผ่าเผยกำลังเดินมายังหน้าต่าง "ดูสิ วันนี้ท่านแม่ของข้าสวยไหม" องค์ชายกลอเรียสชี้นิ้วมายังสตรีผมทองที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง จิ๊บ! ๆ ๆ นกกระจอกตัวน้อยร้องตอบและก้มจิกกินข้าวสารในมือใหญ่ แค่ก! ๆ จู่ๆสาวสวยวัยสามสิบที่นอนแน่นิ่งกลับลืมตาตื่น เย้ย! เจ้าชายองค์โตถึงกับตกใจแทบล้ม "ท่านแม่ ๆ ท่านฟื้นแล้วรึ" "แม่ ใครรึ ข้าเป็นแม่เจ้าเนี่ยนะ" ราชินีรูปงามเอ่ยขณะลุกนั่ง ภาพรถตกน้ำยังตราตรึงอยู่ในหัวเหมือนว่ามันเพิ่งจะเกิดเมื่อตะกี๊นี้เอง นี่ฉันรึ? คือตายแล้วรึนี่คือสวรรค์? เดี๋ยวนะ นางฟ้าเกิดมาก็โตเป็นผู้ใหญ่เลยดิ? "ท่านฟื้นแล้วจริงๆด้วย ฮือ! ๆ ๆ" จู่ๆเจ้าชายในชุดเกราะอ่อนที่ทำจากผ้าสีทองก็ร้องไห้โฮ แถมยังเอาหน้ามาซุกซบกับเต้าราชินีองค์รองที่มีศักดิ์เป็นเเม่เลี้ยงของตัวเอง ถ้าเป็นสวรรค์แล้วข้ามีลูกได้ยังไง? เออช่างมันเหอะ คงต้องตามๆน้ำไปก่อนเผื่อว่าจะเป็นนรก สาวสวยผมยาวสีทองอร่ามเอ่ยนึกในใจ "อือ! ข้าหายแล้วหละ ว่าแต่ที่นี่ที่ไหนล่ะ" "ก็ปราสาทของท่านไง" องค์ชายกลอเรียส "ปราสาท แล้วข้า ข้าชื่ออะไรนะ" "ที่ท่านจำไม่ได้หรือ ไม่สบายรึเปล่า" หนุ่มหล่อเอาแก้มแนบหน้าผากท่านแม่และเอ่ยถาม "อื้อ ก็ข้าไม่สบายไง เพิ่งฟื้นนี่" "ท่านชื่อเฟรเซีย นี่ท่านจำตัวเองไม่ได้เลยรึ ฮือ! ๆ ๆ " พูดจบเจ้าชายก็ร้องโฮเสียงดังลั่น ตุบ! ๆ ๆ ๆ เสียงฝีเท้าชายฉกรรจ์วิ่งกรูมาหน้าห้องก่อนจะมีคนนึงถีบประตูดังโครม เผยให้เห็นเจ้าชายรูปงามอีกห้าพระองค์กำลังกรูเข้ามายืนล้อมเตียงที่ปูด้วยผ้ากำมะหยี่สีแดง "ท่านแม่ ท่านแม่เราฟื้นแล้ว ท่านแม่" หนุ่มๆทั้งห้าร้องเรียกดีใจขณะที่ทรุดลงคุกเข่าและเอามือจับแขนขาและเรือนร่างที่เพรียวขาวงามสง่ายากหาใครเปรียบ "พวกเจ้าเป็นใครน่ะ" เฟรเซียเอ่ย "เอ๋า ก็ลูกท่านไง" หนุ่มๆตอบ บ้างก็นั่งงง "ไหนๆท่านก็ตื่นแล้ว เราไปอาบน้ำด้วยกันเถอะนะ" องค์ชายคนโตกล่าว อีกสองคนช่วยกันอุ้มแขนยกขาพาร่างเพรียวสวยซ่อนรูปเดินลงบันใดวนของปราสาทมายังชั้นถัดไป หนุ่มๆทั้งหกยัดกันเข้ามายืนอัดในห้องน้ำที่มีอ่างไม้ขนาดใหญ่เพียงอ่างเดียว ฟุ่บ! ร่างสวยถูกวางยืนกลางดงชายหนุ่มวัยรุ่นและพวกเค้าถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนเปลือยล่อนจ้อนทั้งหกคน "เดี๋ยว ๆ ข้าว่าข้าอาบเองได้นะน้ำน่ะ" คนสวยเอ่ยขณะเหลียวซ้ายแลขวามองเห็นแท่งเอ็นต่างขนาดหลากรูปแบบทั้งหกอันกำลังจิ้มขาของเธออยู่ อี๋! สองมือน้อยยกขึ้นปิดหน้าหลับตาจนไม่เห็นแท่งรักของผู้ชายทั้งหลาย "ท่านดูแปลกๆ คงหลับไปนานเกิน" "ไม่เป็นไร พวกเราจะอาบให้" "ไม่เป็นไร ข้าอาบเองได้" คนสวยตอบ "นี่ท่านแม่ไม่สบายรึเปล่าเนี่ย เราก็อาบด้วยกันมาตั้งกี่ปี" "เดี๋ยว เราเคยอาบน้ำด้วยกันรึ" "อื้อ ท่านช่วยจับตรงนี้ไว้ก่อนจะได้ไม่ล้ม" องค์ชายรองเอ่ยและดึงมือน้อยของท่านแม่มาจับยังแท่งเอ็นอ่อนๆของเค้าตรงหว่างขา อ๊าคค! เจ้าหญิงร้องลั่น ทว่ามืออีกข้างก็โดนองค์ชายคนโตดึงไปจับแท่งเอ็นที่ใหญ่และแข็งกว่ามาก พวกน้องๆที่เหลือช่วยกันถอดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ที่สวมใส่ของเจ้าหญิงออกไปกองกับพื้นจนหมดสิ้น มือน้อยสั่นเทา ได้ยินหัวใจตัวเองเต้นดังตูมๆอยู่เต็มหูสองข้าง แท่งเอ็นขององค์ชายรองค่อยๆพองขึ้น มันเต้นตุบๆอยู่ในกำมือจนกำไม่รอบ ซ่าาาา! น้ำอุ่นในอ่างไม้ทรงกลมตักราดแผ่นหลังจนเย็นว่าบ ดวงตากลมแป๋วเบิกโพลง อ๊ายยย! เจ้าหญิงกรี๊ดลั่นเมื่อก้มมองเห็นแท่งเอ็นหลายอันที่แข็งเต็มที่จิ้มชนหน้าท้อง ขาและตูดของเธอเต็มไปหมด อีกสองอันก็อยู่ในมือสองข้าง "ป่ะ เราอุ้มหล่อนลงอ่างกันเถอะ" องค์ชายคนโตเอ่ยบอกน้องๆ "อ๊า! อย่านะ นี่เป็นกระทะทองแดงใช่ไหมเนี่ย" เจ้าหญิงผมทองกรี๊ดลั่น