ตอนที่ 32
แสงสว่างในความมืด
“หมอผีจเร!!!!”
จำปา อุทานเสียงตระหนก รีบถอยร่นห่างออกมาทันที ด้วยรู้สึกถึงพลังมืดบางอย่างที่รายล้อมตัวเขา และเธอมองเห็นเหล่าวิญญานของเด็กทารกต่างๆ วิ่งไปข้างหลัง หมอผีคนนี้ก่อนจะวูบหายไปในมือของเขา
มุมปากคล้ำของ จเร ยกยิ้มเล็กน้อย
“ไม่ต้องกลัว ข้าไม่คิดทำไรเอ็งดอกจำปา”
เสียงสั่นกังวานก้องในหู แต่จำปาตั้งจิตในใจดั่งที่หลานสาวเธอเคยบอกไว้ หากเกิดอันใดขึ้นจริงจงระลึกถึงแต่เพียง พ่อครูไกรศร เท่านั้น
“พ่อครู ช่วยด้วย!”
เธอพึมพำเบาๆอยู่ในใจ นั่นทำให้ จเร หรี่ตามองเล็กน้อย และสาวเท้าเข้ามาใกล้ตัวหญิงสาวยิ่งกว่าเดิม
“ข้าใช้มวลพลังทั้งหมดที่มี ผสานกับวิญานผีกว่าร้อยขุมและลูกกรอกทั้งหมดเพื่อเชื่อมจิตกับเจ้า และข้าก็ทำได้เพราะมีจิตเด็กบางส่วนที่จิตอันบริสุทธิ์ของเอ็งฝังใจกับสิ่งนั้นอยู่ ฮ่าๆๆ”
เสียงหัวเราะของ หมอเจเรก้องกังวาน
...การที่เราฝังใจกับสิ่งใด สิ่งนั้น
