ตอนที่ 31
การเดินทางของจิต
...มุมปากของ วิไล ยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยเมื่อสบตากับภพ
นั่นทำให้ ภพ สะดุ้งเล็กน้อย และเบี่ยงสายตามองไปข้างหน้าและรีบเหยียบคันเร่งให้สวนผ่านรถมอเตอร์ไซด์ที่จอดอยู่ข้างทางอย่างรวดเร็วจนฝุ่นสีแดงตลบฟุ้งไปทั่ว
จำปี ได้แต่ลอบมองในกระจกด้านข้างและเห็นว่า วิไล ยืนมองอยู่นานจนกระทั่งรถขับมาจนลับตา “พี่วิไลเขามองคุณภพ มาตลอดทางเลย”
“ชั่งเขาเถอะอย่าไปสนใจเลย ตอนนี้ผมรู้สึกว่าเขาเป็นผู้หญิงที่น่ากลัวจนผมไม่อยากจะหยุดแม้แต่จะทักทายหรือพูดคุยกับเขา” ภพตอบอย่างที่ใจตัวเองคิด
ก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมา
ต่อแต่นี้เขาคงจะจบความสัมพันธ์ทุกอย่างกับวิไล ไม่แม้แต่ความเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เขาก็คงจะไม่สามารถเป็นได้อีกต่อไป
.
.
“ยกสำรับไปให้พ่อครูแล้วรึ?”
จำปา เอ่ยถามกล้า เมื่อพระอาทิตย์เริ่มจะตกดินแล้ว เพราะช่วงจำวรุษพ่อครูต้องกินมื้อเย็นก่อนหกโมงเย็น แล้วนั่งเพ่งจิตต่อจึงเที่ยงคืน
