ตอนที่ 46
ไออุ่นในลมหนาว
“อ้อจำปี! แฟนผมเขาเป็นคนมีญานทิพย์ครับ”
คำนั้นทำให้ ครูประทินหน้าเจื่อนเล็กน้อย แต่ก็อมยิ้มออกมาเพราะถึงอย่างไรเสีย ตอนนี้เขาก็จิตใจดีขึ้นพอสมควรและวันนี้เขาก็รู้สึกว่าตัวเองโชคดีจริงๆ
“ทำไมคุณภพถึงบอกครูไปเช่นนั้นจ้ะ”
จำปี เอ่ยถาม ภพ เมื่อทั้งสองเดินห่างออกมาจากซุ้มสอยดาวแล้ว และกำลังจะมาปูเสื่อเพื่อนั่งฟังหมอลำตัดที่กำลังบรรเลงอย่างไพเราะ
“เรื่องญาณทิพย์นะเหรอ?” หน้าขาวตี๋คล้ายทำใขสือเล็กน้อย เมื่อย่อกายนั่งลงบนเสื่อจากที่ปูบนพื้น
“ไม่ใช่จ้ะ เรื่องที่บอกว่าหนูเป็นแฟน”
แม้จะเพิ่งอายุสิบแปดได้ไม่นาน และเป็นเด็กสาวชาวบ้านป่า ก็ใช่ว่าเธอจะไม่รู้ความหมายของคำนี้สักเท่าใด เธอเข้าใจมันดีและรู้ว่าคำนี้ไม่เหมาะจะใช้กับเธอยิ่งนัก
“บอกเพราะว่าผมอยากใช้คำนั้นกับจำปี”
ภพ เอ่ยเสียงอ่อนโยน หน้าขาวตี๋หันมามองเธอด้วยแววตาล้ำลึก แม้จะเพิ่งรู้จักและคลุกคลีกับจำปีไม่นาน แต
