ตอนที่ 17
สัมภเวสีผู้หิวโหย
...ยังไง เธอจะต้องใส่ผ้าถุงสองผืนนี้แน่นอน
“ถุงอะไรรึ?”
ไกรศร เอ่ยถามเมื่อมาถึงบ้าน แล้วเหลือบสังเกตว่า จำปา ถือถุงผ้าแนบไว้กับตัวตลอด ขณะที่ สร้อยกับจำปี ถือตระกร้าใส่ข้าวสาก เพื่อนำมาวางให้ตาแฮกและกลุ่มสัมภเวสีในมุมต่างๆ
“ผ้าถุงจ้ะ ยายไลเอามาขายให้เป็นค่ายาแก ฉันช่วยซื้อเห็นแกว่าจะไม่ได้ทอหูก(การทอผ้าด้วยมือ)อีกแล้ว ฉันก็เลยสงสารแก ซื้อมาไว้ใส่เล่น ผ้าไหมแกละเอียดดีอยู่นะแม้จะไม่มีลวดลายอะไร" จำปา เอ่ยบอกด้วยสายตาวาววับ พร้อมล้วงผ้าถุงสองผืนออกมาให้ผัวตนดู
“ไหนพี่ดูหน่อยซิ”
หน้าคมเข้มเอ่ยบอก พร้อมใช้มือหนาลูบจับผ้าไปมาอย่างสำรวจ และเมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่มีของขลังอาคมใดๆ เขาจึงยอมปล่อยผ้าทั้งสองผืนคืนเธอ
“สวยอยู่ใช่มั้ยจ้ะ น่าจะใส่สบาย”
“อืม ถ้าเอ็งชอบก็ตามใจ”
พ่อครูเอ่ยเสียงอ่อนโยน ก่อนจะหันไปถามไอ้เข่งที่เดินมาแต่ไกล “พวกมึงไม่ได้ไปงานข้าวสากกันดอกรึ
