ตอนที่ 18
จอมขมังเวทย์
“ฉันขอโทษจริงๆจ้ะพ่อครูที่ไม่ได้บอกว่าเจอไอ้แหยมที่วัดท่ามูล แต่พวกฉันเป็นคนถือห่ออัฐนั้นหย่อนลงน้ำเองจริงๆ มันแค่ขอเดินตามหลังมาส่งอีแก้วด้วยเท่านั้น เห็นว่าไม่สำคัญอันใดและไม่อยากให้พ่อครูเป็นกังวลเลยไม่ได้บอกจ้ะ ..ขอโทษจริง”
ไอ้กล้า เอ่ยละล่ำละลั่กและก้มลงคุกเข่าแทบเท้าพ่อครู พร้อมไอ้เข่ง ด้วยเสียงสั่นเครือ ด้วยไม่คิดว่าพ่อครูจะรู้ว่าพวกตนเจออะไรที่มีพิรุธในวันนั้น
“กูเชื่อว่ามึงหย่อนห่ออัฐลงน้ำเอง แต่ก่อนที่จะหย่อนมึงแน่ใจนะว่าไม่ได้วางทิ้งให้ใครมาสับเปลี่ยนแน่”
ไกรศร เอ่ยถามเสียงเข้ม มือถือไม้ตะพดแกว่งไปมา คล้ายกำลังคาดโทษ ด้วยพวกมันทั้งสองเป็นคนสนิทที่เขาไว้วางใจนัก ถึงได้มอบหมายภารกิจสำคัญนี้ให้ หากวันนั้นไม่ติดว่าต้องบำเพ็ญดึงจิตของ ภพ เขาเองก็คงจะไปเอง
“ไม่วางเลย แต่...”
ไอ้กล้าเว้นจังหวะเอ่ยเล็กน้อย เมื่อนึกถึงตอนที่ตนล้มกลิ้งริมตลิ่งจนเกือบตกน้ำแล้
