ไล่ที่
1208 คำ
จากที่ต้องนอนแค่คืนเดียว แต่เนื่องจากหมอตรวจพบว่าโชคติดเชื้อและเกิดโรคแทรกซ้อนในระหว่างการรักษา ทำให้ต้องอยู่ที่โรงพยาบาลเกือบสองอาทิตย์กว่าจะได้ออกมา ทันทีที่ทั้งครอบครัวกลับจากโรงพยาบาลเข้ามาสู่บริเวณบ้าน ทั้งสามคนก็ต้องตกใจเพราะมีเหล่าชายฉกรรจ์กำลังขนข้าวของที่อยู่ในบ้านออกมากองโยนด้านนอกเต็มไปหมด
"เกิดอะไร พวกแกมาขนของออกมาจากบ้านฉันทำไม" โชคที่เพิ่งหายจากอาการไข้ ใบหน้ามีความซีดเซียว เอ่ยเสียงแหบพร่าถามออกไป
"ค้างทั้งดอกเบี้ย ทั้งต้นมาร่วมเกือบห้าเดือนแล้ว พ่อเลี้ยงบอกว่าขอไม่ให้ผ่อนผัดอีกแล้ว ถ้าไม่มีปัญญาจ่ายหนี้ ก็ออกไปจากบ้านหลังนี้ได้เลย" คำพูดของลูกน้องคนสนิทนายหัวเหนือฟ้า ทำเอาแก้มบุ๋มกัดฟันกรอด ไหนบอกว่าสามเเดือนก่อนหน้านี้ที่พ่อติด ถ้านอนกับเธอแล้วจะยกให้ คนเลว ทำไมอยู่อีดๆ มานับรวมเดือนที่ค้างกลับเป็นยอดห้าเดือนอีก ทั้งๆที่พ่อเธอค้างแค่สองเดือน
"ไหนแก้มบอกว่า พ่อเลี้ยงใจดี ให้ผลัดไปได้ แล้วทำไมถึงมาทำแบบนี้" โชคหันไปถามลูกสาวที่หน้าตาซีดเซียวไม่แพ้กัน เธอก็ไม่เข้าใจ เขาพูดเองว่าจะยกทั้งดอกทั้งต้นที่ต้องจ่ายในสามเดือนนั้น แล้วทำไมมันถึงเป็นแบบนี้
"เอาเบอร์พ่อเลี้ยงมา หนูจะโทรหา ไปพูดให้รู้เรื่อง"
"ไม่ต้องหรอก พ่อเลี้ยงบอกว่าไม่อยากคุยกับลูกหนี้หัวหมอแบบเธออีกแล้ว ถ้าไม่มีเงินจ่ายหนี้วันนี้ ทั้งเธอและครอบครัวก็ไปหาที่อยู่ใหม่ได้เลย"
หรือเขาจะแค้นที่เธอเข้าไปบอกว่าท้อง ถึงต้องทำแบบนี้ คนตัวเล็กมองใบหน้าของพ่อและแม่ ที่ตอนนี้แดงก่ำกำลังจะร้องไห้ โดยเฉพาะโชคที่ใกล้หมดแรง หลังจากกลับมาจากโรงพยาบาลเหนื่อยๆ มาเจอสภาพแบบนี้ ทั้งโรคทางกายและโรคทางใจรุมเร้า ทำให้เขาแทบจะยืนไม่ไหว
"ให้หนูคุยกับเขาสิ คุยให้รู้เรื่อง โตเป็นผู้ใหญ่เสียเปล่า แถมยังเป็นถึงพ่อเลี้ยง มาใช้อำนาจบาดใหญ่ข่มเหงคนอื่นแบบนี้ได้ยังไง" คนท้องเองก็แทบจะหมดแรง นี้เขาต้องบีบเธอถึงขนาดนี้เลยเหรอ เลือดเย็นไปรึเปล่า
บอยใจอ่อน เมื่อเห็๋นน้ำตาสั่นระริกในดวงตาคู่สวย เขาจึงตัดสินใจกดโทรศัพท์โทรหาเหนือฟ้าให้เด็กสาวตรงหน้า
เมื่อปลายสายรับ แต่อีกฝ่ายรัวคำพูดมาชุดใหญ่จนบอยเองก็แทบฟังไม่ทัน ก่อนจะวางสายไปในที่สุด
"พ่อเลี้ยงกำลังยุ่งพาแม่เลี้ยงไปฝากท้อง ไม่ว่างจะมาคุยกับเธอ พ่อเลี้ยงบอกว่าก็ตามที่พูด ถ้าวันนี้ไม่มีเงินก็ออกจากบ้านหลังนี้ไปได้เลย"
จบคำพูดของบอย โชคกับก้อยก็ปล่อยโฮออกมาอย่างสุดกลั้น แก้มบุ๋มเองก็เจ็บ เจ็บจนชาไปทั้งตัว แต่เธอต้องเข้มแข็งกับสถานการณ์ตรงนี้ เขาพาผู้หญิงที่เป็นเมียไปหาหมอฝากท้อง ในขณะที่เธอเองก็อุ้มลูกของเขา แต่คนเป็นพ่อมันกลับไม่เคยเหลียวแล ใจหมายิ่งกว่าสัตว์เสียอีก ถ้าเขาอยู่ตรงหน้า เธออาจจะอยากฆ่าให้ตายก็เป็นไปได้
Rrrr Rrrr...
เสียงโทรศัพท์ในมือของแก้มบุ๋มสั่นขึ้นมาพอดี
พี่ณัฐ..
"ขอโทษนะที่พี่ติดต่อกลับมาช้า พอดีพ่อเลี้ยงรามบอกว่าพอจะหางานให้เธอทำได้แล้ว แต่เป็นตำแหน่งพนักงานคาเฟ่นะ สนใจรึเปล่า" เสียงทุ่มใจดีดังมาตามสาย เหมือนเป็นเสียงสวรรค์สำหรับแก้มบุ๋มในตอนที่เธอกำลังมืดแปดด้านอยู่ในตอนนี้
"สะ สนใจค่ะ มีที่พักให้มั้ยค่ะ"
"มีสิ ไร่แสนรักมีที่พักสำหรับพนักงานให้อยู่แล้ว"
"แต่หนูมีพ่อกับแม่ไปด้วย พ่อเลี้ยงจะอนุญาติใช่มั้ยค่ะ" คนตัวเล็กพูดเสียงสั่น พยายามกลั้นสะอื้น แต่ปลายสายก็รู้ว่าตอนนี้เด็กสาวกำลังร้องไห้
"ได้สิ แต่มันก็ไม่ได้ใหญ่มากนะ พ่อกับแม่เธออยู่ได้ใช่มั้ย" เธอขอแค่ที่ซุกหัวนอนพอในตอนนี้ ก่อนที่จะกลายเป็นบุคคลเร่ร่อน
"ได้ค่ะ พี่ ถ้ารบกวนมารับหนูวันนี้เลยได้มั้ย หนูจะเก็บของรอ" เนื่องจากณัฐเคยมาส่งวันที่เจอเธอที่ไร่แสนรัก ทำให้เขาตอบตกลงในทันที เพราะน้ำเสียงของแก้มบุ๋ม ทำให้รู้สึกถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้น
"ไปจ๊ะ พ่อกับแม่ เราไปอยู่ที่อื่นกันเถอะ ถ้าเจ้าหนี้เลวๆ มันอยากได้บ้านหลังนี้มาก ก็ให้มันยึดไปเลย หนูจะพาพ่อกับแม่ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่อื่น"
แก้มบุ๋มรีบเดินไปประคองคนทั้งสองที่ตอนนี้กำลังหมดเรี่ยวหมดแรง ดูแล้วเป็นที่น่าสงสารและสังเวชใจสำหรับคนที่พบเห็นเป็นอย่างมาก แม้แต่ลูกน้องชายฉกรรจ์อกสามศอกยังต้องเบือนหน้าหนีกับภาพของครอบครัวนี้
"พ่อจะไม่ไปไหน พ่อจะขอตายที่นี้ ที่นี้เป็นบ้านของเรา ฮือๆๆๆ ถ้าจะอยากจะฆ่าจะแกงก็ทำแล้ว แต่กูไม่ไปจากบ้านของกูเด็ดขาด" โชคพยายามรวบรวมเรี่ยวแรงที่มีตะโกนพูดออกมา ก่อนที่จะไออกมาอย่างรุนแรง และในที่สุด เขาก็สำรอกเอาเลือดสดๆออกมาแล้วล้มลงพื้นหน้าบ้าน นั่นทำให้แก้มบุ๋มและก้อยตกใจจนตัวสั่นไปหมด กับภาพตรงหน้า
"พ่อ! พ่อ!"/"พี่โชค พี่โชค"
เมื่อเห็นคนล้มลงต่อหน้า ลูกน้องของพ่อเลี้ยงเหนือฟ้ากรู่กันเข้าไปจะช่วย แต่แก้มบุ๋มก็ตวาดออกมาด้วยความโมโห
"หยุดนะ อย่าเข้ามา ไอ้พวกใจคอโหดเหี้ยม อำมหิต! ฮือๆๆๆ อย่ามือสกปรกมาจับพ่อฉัน"
"แม่ วิ่งไปตามน้านกมาเร็ว"ก้อยพยักหน้าด้วยความร้อนรนก่อนจะรีบวิ่งไปตามเพื่อนบ้านที่เพิ่งมาส่งทั้งสามจากโรงพยาบาล นกขับรถมาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ทั้งสามจะช่วยประคองโชคขึ้นรถ
"อยากได้อะไรก็เอาไปเลย แต่ฉันขอสาปแช่งให้ไอ้พ่อเลี้ยงเหนือฟ้ามันพบแต่ความวิบัติ ชิบหาย เหมือนที่มันทำกับครอบครัวเรา" ก่อนขึ้นรถ แก้มบุ๋มก็หันไปด่าทอลูกน้องของเหนือฟ้า เธอมองด้วยสายตาอาฆาต ทั้งโกรธ ทั้งเกลียด จนเป็นก้อยที่รีบดึงตัวลูกสาวเข้ารถ เพื่อพาโชคไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด
ใจเธอแทบขาด เมื่อมองใบหน้าขาวซีดเหมือนไร้วิญญาณของคนเป็นพ่อ ที่ตอนนี้หมดสติหลังจากสำรอกเลือดสดออกมากองโต เธอสั่นจนแทบจะช็อกไปอีกคน ได้แต่จับมือเย็นเฉียบของคนเป็น พร่ำภาวนาต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย อ้อนวอนอย่าเพิ่งพรากพ่อของเธอไปในตอนนี้
- ผู้เขียน
