"กลอยใจนอนได้แล้วค่ะลูก ดึกแล้ว"
แก้มบุ๋มเหลือบมองดูนาฬิกา พูดกับลูกสาวที่อยู่ในชุดผู้ป่วย เด็กสาวกำลังนอนดูทีวีตาแป๋ว
"หนูอยากให้พ่อกับแม่กอดหนู"
เสียงเล็กๆของกลอยใจ คำขอนั่นทำให้แก้มบุ๋มกับพ่อเลี้ยงเหนือฟ้ามองหน้ากัน คนเป็นพ่อล้มตัวลงนอนข้างลูกทันที ก่อนที่วงแขนหนาจะโอบกอดร่างเล็กๆของลูก คราวนี้ทั้งสี่ตากำลังจ้องกดดันเธอ ทำให้แก้มบุ๋มต้องหย่อนตัวลงอีกฝั่งของเตียงนอนของลูก
เตียงของโรงพยาบาลเอกชนนี้ ตั้งติดกับพื้นที่ค่อนข้างปลอดภัยสำหรับเด็กและกว้างหกฟุต ใหญ่พอที่ทั้งสามคนจะนอนด้วยกัน
ใบหน้าของกลอยใจเต็มไปด้วยรอยยิ้ม นี้เหมือนฝันไปเลย ที่ได้นอนด้วยกันสามคนพ่อแม่ลูก เด็กน้อยมองหน้าพ่อกับแม่สลับกัน ทั้งสองต่างก็ยิ้มให้ลูกที่ดวงตาฉายแววประกายอย่างดีใจ ก่อนที่ลมหายใจของกลอยใจจะค่อยๆสม่ำเสมอ เป็นสัญญาณที่บอกให้รู้ว่า ลูกสาวตัวน้อยของทั้งคู่กำลังเข้าสู่ห้วงนิทราเรียบร้อยแล้ว
"จะไปไห
