อากาศเย็นสบายหลังฝนตกหนักมาทั้งคืน กว่ากวีวัธน์และพราวรวีจะตื่นก็เกือบจะเก้าโมงเช้า แต่เพราะเป็นวันเสาร์ชายหนุ่มจึงไม่ได้รีบร้อนอะไร
เขาตื่นมานั่งมองคนที่ยังหลับไม่รู้เรื่องด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสุข ทุกอย่างมันหอมหวาน ชายหนุ่มกดจมูกไปบนแก้มเนียนอย่างรักใครแต่แล้วก็รู้สึกว่าผิวหน้าของเธอร้อนมากกว่าปกติลองใช้หลังมือแตะหน้าผากก็ร้อนไม่ต่างกัน
กวีวัน์รีบปลุกเธอขึ้นมาเช็ดตัวจากนั้นโทรไปขอยาลดไข้ซึ่งพนักงานโรงแรมก็รีบนำขึ้นมาให้พร้อมกับชุดที่ส่งไปเมื่อคืน
“พราวครับกินยาก่อนนะครับ” เขาส่งยาให้เธอสองเม็ดแม้จะยังไม่ได้ทานอะไรรองท้องแต่ก็ยังดีกว่าปล่อยให้เธอตัวร้อนอยู่อย่างนี้
ออกจากห้องก็พาเธอไปทาอาหารเช้าอย่างง่าย ก่อนจะรีบพาเธอกลับ
“ไหวไหมครับ ผมว่าแวะหาหมอสักหน่อยดีไหม”
“ไม่เป็นไรค่ะ กินยาไปแล้วเดี๋ยวคงดีขึ้น”
แต่อาการของพราวรวีไม่ดีขึ้นเลย พอกลับมาถึงกรุงเทพเขาก็พาเธอแวะที่โรงพยาบาล
