บทที่ 6 แค่เหงาก็เอากันได้

1539 คำ

ข้าวหอมรู้สึกไม่ไว้ใจอีกคน แต่ความหอมของมาม่าตอนนี้ทำให้เธอเลือกจะกินมันให้หมดชาม อย่างน้อยหากท้องอิ่มสมองอาจจะแล่นก็เป็นได้ ออสตินไม่เคยกินมาม่าที่อร่อยขนาดนี้เลย ไม่รู้ด้วยเพราะหิวหรืออยากกินของหวานหลังอาหารคาวกันแน่จึงทำให้เขากินเกลี้ยงแทบเลียชาม ส่วนอีกคนก็กินเสร็จพร้อม ๆ กับเขาจากนั้นออสตินคนฮอตก็ถามคนตรงหน้าทันที “พร้อมพิสูจน์หรือยัง” เขาให้โอกาสเธอได้ย่อยสักเล็กน้อยก็แล้วกัน เดี๋ยวจะกลายเป็นกระแทกปากล่างออกปากบนเสียเปล่า ๆ “พิสูจน์ยังไง ว่าใครติดใครอ่ะเหรอ” คนที่กินอิ่มมีแรงสู้ก็ปากดีทันที ทั้งยักคิ้วท้าทายอีกฝ่ายกลับไปด้วยเช่นกัน ‘วันนี้แค่อมก็แตกแตนไปแล้ว ใครกันแน่ที่ติด’ “ครับ...พี่ออสตินก็อยากรู้ว่าน้องข้าวหอมกล้าพอพิสูจน์หรือเปล่า” เสียงนุ่มทุ้มราวกับได้ยินเสียงดนตรีไพเราะกล่าวออกมา แต่อีกคนกลับกลืนน้ำลายลงคอเมื่ออีกฝ่ายรูดรั้งกางเกงขาสั้นของตัวเองทิ้งเผยให้เห็นท่อนกายลำใหญ่ที่ขาวอมชมพูน่ากิน...เอ้ยน่ากลัวอยู่ตรงหน้า หัวบานหยักผงกหัวหงึก ทำให้สายตาอีกฝ่ายจดจ้องมองไม่วางตา ปลายส่วนหัวฉ่ำวาวด้วยน้ำใสไปตามรอยแยกหยักชวนให้หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่อย่างยากลำบาก แม้วันนี้จะได้ลิ้มรสของมันแล้ว แต่ทว่าในร่างกายของเธอยังไม่ได้กลืนกิน แล้วอีกฝ่ายที่มายืนโชว์ของอยู่ตรงนี้พาให้ร่างเล็กขมิบตอดในช่องทางรักระรัวราวกับจะเสร็จกับการได้เห็นลำท่อนขนาดหกสิบของเขา ทั้งเส้นเลือดที่ปูดโปนไปตามลำท่อนพองไปตลอดลำแท่งยิ่งชวนให้สยิวกาย “ดะ...เดี๋ยว...เพิ่งกินไปจะจุกนะ” ออสตินกดยิ้มมุมปาก เหมือนว่าคนปากดีเมื่อกี้จะหายไปแล้ว ส่วนเขาพร้อมเอาได้ทุกเมื่อไม่ว่าหิวหรืออิ่ม ขอให้ได้เอาก็พอ เขายังคงเดินไปอีกฝั่งที่คนตัวเล็กนั่งที่เก้าอี้ งัดดุ้นลำใหญ่ฟาดลงริมฝีปากของเธอดัง ปึก! “ข้าวหอมครับ...อยากกินมันไหม” เสียงกระเส่าถามอย่างครวญครางพร้อมกับสายตาเว้าวอนที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าข้าวหอมเสร็จแน่นอน หรือที่แท้แล้วเป็นเธอที่ติดเขากันนะ แต่วูบหนึ่งของดวงตาที่เคยอ่านออกยากของออสตินนั้นคล้ายกับกำลังอ้อนวอนขอความรักจากเธอ แต่แค่วูบเดียวก็กลับไปหวานเชื่อมดั่งต้องการแค่เซ็กส์เท่านั้น เขาไม่หยุดแค่ตีลำท่อนไปที่ปากของเธอยังจับมันถูเข้ากับแก้มป่อง ๆ จนเขาครางออกมาเอง “อ่าห์...โคตรดี...เมื่อไหร่จะพร้อม พี่พร้อมแล้วนะ” ข้าวหอมเหมือนโดนมนต์สะกดจนเผลออ้าปากงับออสตินที่ท่อนไม่น้อยเบา ๆ ก่อนจะใช้ปากอมส่วนปลายแล้วรูดออกมา ต้องยอมรับว่าเขารสชาติดีมาก ๆ ทั้งมอมเมา ทั้งน่าหลงใหล “อื้อ...ยั่ว!” เสียงของเขาบ่นแบบไม่จริงจังหนึ่งคำเมื่อเห็นใบหน้าที่ทอดมองเขาอย่างต้องการ ก่อนจะรั้งเธอให้ลุกขึ้นจากนั้นก็อุ้มเข้าไปที่เคาน์เตอร์ครัว มือหนาล้วงเข้าไปดึงกางแพนตี้ตัวจิ๋วออกมาแล้วทิ้งไปที่พื้นอย่างไม่ไยดี แล้วใช้นิ้วกดขยี้ให้น้ำหวานของอีกฝ่ายหลั่งรินออกมา “อื้อ...ขี้โกง” ข้าวหอมผวากอดที่ลำคอของออสติน จากนั้นทั้งคู่ก็ขยับมาแนบชิด เขากดส่วนหัวสีชมพูวนไปรอบ ๆ กลีบดอกไม้สีหวานก่อนจะที่จะยัดเข้า แต่กลับถูกอีกฝ่ายรั้งเอาไว้ “ดะ...เดี๋ยวสิทำอย่างนี้แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าใครเป็นฝ่ายชนะ” ข้าวหอมเหมือนได้สติ เพิ่งรู้ว่าเกมนี้อย่างไรเธอก็เสียเปรียบอยู่วันยังค่ำ “ใครครางก่อนก็แพ้” พูดจบดุ้นใหญ่ก็ยัดเข้าไปในช่องทางรักสีหวาน แล้วแบบนี้ข้าวหอมจะไม่ครางได้ยังไงในเมื่อเขาตอกเข้ามาแรงขนาดนั้น “ฮึก!” ข้าวหอมจุกจริง ๆ เพราะดันยัดเข้ามาได้ทั้งที่เธอไม่พร้อม “นี่ไม่นับนะ...มันจุก แล้วทำไมไม่ใส่ถุงฮะ” เธอรีบพูดดักคอใครบางคนไว้ก่อน แล้วก็ถือโอกาสบ่นที่ไม่ยอมใส่ถุงด้วย “ปกติก็ใส่ แต่ว่าเธอสะอาด” “เกี่ยวอะไรไปใส่เดี๋ยวนี้เลย” ข้าวหอมไม่ยอมให้ความต้องการทางกายทำให้สติเลอะเลือน ต่อให้อยากสนุกแค่ไหนก็ต้องป้องกันตัวเองด้วย จิ๊! อีกคนจิ๊ปากกับคนเรื่องมาก ทั้งที่ผู้หญิงคนอื่นแค่เห็นหน้าก็อยากสดแตกในแต่ยายนี่ดันไม่อยากแบบนั้น ‘แปลกคน’ ต่อให้หงุดหงิดเขาก็ไม่ยอมให้จิตหงุดเงี้ยวทำล่มปากอ่าวเป็นแน่ เขาก้าวสองทีก็ถึงหัวเตียงคว้าถุงยางลวก ๆ มาสองห่อ ฉีกแล้วก็สวมอย่างรวดเร็วจากนั้นก็เดินเข้ามาหาคนที่กำลังจะลงจากเคาน์เตอร์ “จะหนีไปไหน หรือว่ายอมแพ้” ข้าวหอมไม่คิดว่าเขาจะไวปานนี้ แค่เสี้ยวนาทีก็สวมเครื่องป้องกันแล้วเหรอ คนที่จะถอยไปตั้งหลักก่อนถึงกับชะงัก ‘แม่งเอ้ย...ไม่น่าปากดีเลยเสียไหมล่ะ’ “ปะ...เปล่าเราแค่ลงมารอเฉย ๆ ก็ตัวเองช้าเอง” กัดฟันพูดคำโกหกออกไปแต่ท่าทางของเขาเหมือนจะรู้ทัน รีบใช้มือช้อนสะโพกของเธอขึ้นจากนั้นก็วางไว้ที่เดิมเพราะเขาแค่ยืนเอาไม่ต้องเมื่อยคุกเข่าแถมยังดันได้ลึกสุดโคน “ปกตินายเอาไปทั่วเลยหรือไง” คำถามของข้าวหอมตั้งใจจะชวนเขาคุยเพื่ออยากหลีกเลี่ยง แต่เขาไม่หลงกล “แค่เหงาก็เอาได้...เหมือนเธอไงที่อยากเอาพี่” ข้าวหอมกัดริมฝีปากแน่น วันนั้นเพราะเมาทำให้เธอปากดีขึ้นร้อยเปอร์เซ็นต์ ไอ้ที่อยากได้ก็แค่อยากอวด ใครจะคิดว่ากลับโดนรั้งให้ติดกับดักเซ็กส์ของออสตินเข้าจริง ๆ “แต่เราไม่ได้เหงา” “ไหนอยากพิสูจน์ไง” “ไม่ต้องพิสูจน์แล้วไม่อยากรู้” ข้าวหอมผลักเขาออก แต่ทว่าอีกคนจับเธออ้าขากว้างพร้อมกับยัดตัวตนที่สวมถุงยางอนามัยพร้อมแล้วยัดเยียดเข้ามาหา คนตัวเล็กกัดริมฝีปากแน่นเพราะมันฝืดขึ้นอีกนิดเมื่อเขาสวมถุงยาง แต่เธอก็คิดบางอย่างออกจึงขมิบขาแน่นจากนั้นก็เกร็งขาให้ชิดพร้อมกับได้ยินเสียงครางของคนตัวโตดังออกมา ซึ่งทำให้เธอประกาศชัยชนะ “อ่าห์~~~” เสียงของออสตินดังขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มของอีกฝ่าย และเสียงเยาะเย้ยถากถางเขาทันที “แพ้แล้วครางก่อน” “ขี้โกง” “กติกานี่ตั้งเองไม่ใช่เหรอ” ข้าวหอมยักคิ้วกำลังจะลงแต่ทว่าอีกคนกลับอุ้มเธอขึ้นแล้วกักเอาไว้ “ไหน ๆ ก็แพ้แล้วถ้าอย่างนั้นก็ฉลองชัยชนะด้วยกันก่อนสิ” ออสตินพูดจบก็ถอดถอนตัวตนออกจนสุดแล้วตอกเข้าไปทีเดียวมิดลำยิ่งกว่าตอกเสาเข็ม คราวนี้อีกฝ่ายจุกจนหน้าเสีย เท่านั้นไม่พอยังใช้สองมือโอบสะโพกเขาไว้แน่นพร้อมขยุ้มให้ยั้งแรงเอาไว้ แต่ออสตินหรือจะยอมให้ยายข้าวหอมควบคุมเขาง่าย ๆ เพราะไม่เคยแพ้ใครและครั้งนี้คือครั้งแรกเขาจึงต้องจัดการสั่งสอนคนที่ชนะด้วยการโยกสุดแรง “อ่าห์...ลึกพอไหม” เขากระแทกแล้วหยุดทำให้อีกคนหายใจติดขัดนั่นยังไม่เสียวเท่ากับอีกฝ่ายหมุนเอวควงเป็นวงกลม ‘ให้ตายเถอะเสียวฉิบหาย!’ อีกคนสบถในใจอยากให้ช่วงเวลานี้ผ่านไปเร็ว ๆ ทั้งดิ้นรนทั้งขอร้องแต่ว่าคนที่ไม่ต้องการให้เธอพบกับความสุขเร็วกดแช่ทิ้งไว้ เมื่อเธอหยุดเขาก็กระแทกเข้ามาไม่หยุดคล้ายจะส่งเธอขึ้นสู่สวรรค์ แต่แล้วก็ดับฝันด้วยกันหยุดนิ่งแล้วขยับเน้น ๆ “อ่อก! ตับ ตับ ตับ” เขากระแทกสามทีแบบเน้นหนักแล้วตัวเองก็ขึ้นแตะเส้นชัยส่วนอีกฝ่ายก็ปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนเกือบครึ่งถุงยาง แล้วเขาก็รูดแล้วมัดปากทิ้งถังขยะจากนั้นก็ฉีกอันใหม่สวมเข้าอีกหน “ดะ...เดี๋ยวสิ...จะไม่ให้พักเลยเหรอ” แม้ว่าจะรู้สึกดีมาก ๆ เมื่อเขาส่งเธอให้ขึ้นแตะขอบสวรรค์ แต่ก็ยอมรับว่ามันทรมานมากกว่าเขาจะเสร็จเช่นเดียวกัน “อีกรอบเดียวจะให้พัก” ตายข้าวหอมตายอย่างเดียวไม่ต้องสืบ รอบเดียวของเขาเหมือนเธอจะเสร็จได้สามสี่รอบ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more