ข้าวหอมไม่ชอบเลยที่เขาทำตัวไม่มีเหตุผลแบบนี้ เธอลุกขึ้นก่อนจะบอกกับเพื่อนที่เหลือ “เดี๋ยวขอเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
อบเชยกับลลินพยักหน้าให้ แต่มีเพียงหมอบูมคนเดียวที่ขันอาสาไปเป็นเพื่อน
“ให้ผมไปเป็นเพื่อนข้าวหอมนะครับ”
ออสตินกัดฟันกรอด นึกขัดใจไอ้หมอบูมอะไรนี่ มันฉลาดแต่เรื่องเรียนหรือไง ถึงดูไม่ออกว่าข้าวหอมคนของใคร
“หมอบูมดื่มต่อเถอะครับ เดี๋ยวผมไปดูให้เอง” ถ้อยคำสุภาพของเขาทำเอาข้าวหอมหน้าบูดบึ้ง เพราะเขาเสนอหน้ามาทำไมก็ไม่รู้ทำให้การเที่ยวของเธอเป็นอันต้องกร่อย
แต่เธอก็เลือกไม่สนใจเขาแล้วเดินมุ่งตรงไปห้องน้ำ แต่ทว่าก็ถูกมือใหญ่รั้งเอาไว้ จนเธอเซกลับหลัง
“จะกวนประสาทพี่ให้ได้อะไร” ออสตินเปิดปากถามเธอก่อน หากต้องการจะยั่วเขาล่ะก็ มันได้ผลเขาเหมือนจะบ้าทุกครั้งที่มีคนมายุ่งกับเธอ
“เราไม่ได้กวนประสาท เรื่องของเรามันจบลงแล้ว” ข้าวหอมเองก็อยากให้เขาเข้าใจเหมือนกัน เพราะที่ผ่านมาเธอก็
