ออสตินส่งเครดิตการ์ดให้พนักงานพร้อมบอกให้คิดสองโต๊ะ ส่วนเขาก็จับยายตัวแสบเก็บมือเก็บไม้ไม่ให้ปัดป่ายไปทั่ว
ลลินกับอบเชยมองหน้ากันอย่างรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก แต่แล้วเป็นอบเชยที่เป็นหน่วยกล้าตายเอ่ยถามคนหน้านิ่งที่ใส่แว่นอยู่ด้านข้าง
“พะ...พี่ออสตินคะ แล้วข้าวหอม...” ถามแล้วก็ต้องกลืนคำถามลงคอเมื่อคนถูกถามหันสายตาคมกริบมามอง พร้อมกับยักคิ้วเชิงว่ามีปัญหาอะไร
แต่เขาก็ไม่รอให้เธอเก้อ จึงตอบสิ่งที่เธอควรรู้ออกมา
“พี่ไปส่งข้าวหอมเองไม่ต้องห่วง เมาขนาดนี้ให้ไปกับใครได้ที่ไหน”
อบเชยเหมือนจะเข้าใจว่าใครที่ไหนนั่นหมายถึงใคร จึงได้แต่นิ่งเงียบสงบปากสงบคำซะ เอาไว้ยายข้าวหอมฟื้นเมื่อไหร่ค่อยจัดการ
เมาทีไรพังทุกที!
ออสตินเมื่อรวบมือของคนหื่นตอนเมาไม่ได้จึงรวบตัวขึ้นอุ้มแล้วก็พาไปขึ้นรถตรงที่จอดรถ โดยมีทั้งสามคนมาส่ง แต่หมอบูมก็ยังไม่อยากให้ข้าวหอมกลับกับหมอนี่อยู่ดี จึงเอ่ยขัดขึ้น
“ท
