เวลาผ่านไป...
ฟ้าฝันยอมกลับมากับชินกรณ์โดยมีข้อแม้ ว่าทั้งสองจะไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันทั้งนั้น จะไม่นอนห้องเดียวกัน เว้นระยะห่าง แม้ชินกรณ์จะไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้แต่เพื่อให้เธอกลับมาเขาจึงจำเป็นต้องยอมรับข้อเสนอที่เธอยื่นให้
"ตายจริงคุณหนู น่ารักจ้ำม่ำจังเลยค่ะ"
"...." ฟ้าฝันได้แต่ยิ้มเพราะไม่รู้จะพูดอะไร ในขณะที่ลูกชายกำลังถูกเธออุ้มอยู่
"ฉันอุ้มลูกให้มา"
"ไม่ต้อง คุณไปเตรียมตัวเถอะจะได้ทำงาน"
"วันนี้เลยหรอ!?"
"ใช่ หรือว่าคุณจะมีปัญหา?"
"ก็ไม่มีหรอก"
"ทำงานอะไรกันหรอคะเพิ่งกลับมากันเอง พักให้หายเหนื่อยก่อนก็ได้มั้งคะ"
"คนอย่างเขาไม่เหนื่อยเป็นหรอกค่ะป้า ทำงานทั้งวันทั้งคืนยังทำได้เลย อีกอย่างไปอยู่ที่นั่นเขาก็ไม่ได้ทำอะไรสักอย่างนอกจากเดินไปเดินมา ทำตัวไม่มีประโยชน์เอาซะเลย"
"ได้ๆ ฉันจะไปเตรียมตัวเดี๋ยวนี้แหละจะได้ทำงาน ตามคำสั่งของเธอไง" ชินกรณ์พูดเชิงประชด หวังว่าเธอจะเห็น
