07 มีทางเลือก
1225 คำ
มหาวิทยาลัย...
"หวัดดีฟ้า"
"หวัดดีหอม"
"หน้าดูเพลียๆ นะไม่สบายหรือเปล่า?"
"ไม่นะ ฉันสบายดี" เธอตอบ เธอปกติดีก็แค่เมื่อคืนนอนดึกสภาพก็เลยเป็นแบบนี้
แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ สภาพเธอก็ดูเหมือนคนกำลังป่วยจริงๆ
"ฟ้าฉันเอาน้ำปั่นมาให้"
"...." สองสาวหันไปมองพร้อมๆ กัน ตามเสียงพูดที่ดังขึ้น และพบเข้ากับเพื่อนผู้ชายคนนึงกำลังส่งยิ้มให้กับฟ้าฝันอยู่
“แหม ให้ฟ้าคนเดียวเหรอ แล้วฉันล่ะ?”
“ซื้อเองสิ”
“ชิ!”
“ขอบใจนะต้า”
“อื้ม ว่าแต่เธอเลิกเรียนแล้วจะไปไหนต่อหรอ?”
“ยังไม่แน่ใจอะ ต้องดูก่อนว่าอาจารย์จะสั่งงานอะไรหรือเปล่า”
“เออจริงด้วย ฉันลืมไปเลยอะ”
“ถามทำไมย๊ะ จะจีบเพื่อนฉันหรอ?” ต้นหอมพูดเสียงสอง ก่อนจะขยับเข้าไปใกล้ๆ เพื่อนสาวและกอดแขนไว้แน่น “คนนี้ของฉันย่ะ ฉันหวง ฉันไม่ให้แกจีบหรอก”
“เธอก็นะ เป็นเพื่อนแล้วจะแสดงความห่วงใยไม่ได้หรือไง?”
“แล้วฉันล่ะ ฉันก็เพื่อนนะ ไม่เห็นแสดงคววมห่วงใยบ้างเลย”
“ละเธอทำตัวน่าห่วงหรือไง ก๋ากั่นแบบนี้น่าจะหนังเหนียวตายยาก”
“กรี๊ดด ไอ้ต้า ไอ้ปากหมา ฉันเกลียดแกที่สุดเลย!!” ต้นหอมโวยวายใส่คนตรงหน้าเมื่อถูกต่อว่าแบบนั้น
“พอๆ ได้แล้วทั้งสองคน เสียงดังคนมองหมดแล้วเห็นมั้ย” ฟ้าฝันพูดขึ้น เพราะเสียงทะเลาะของทั้งสองทำให้นักศึกษาในมหาวิทยาลัยหันมาให้ความสนใจกันมากขึ้น
“ไปเรียนกันเหอะฟ้า ตรงอากาศเป็นพิษอยู่นานมากเดี๋ยวปอดพัง!”
“ยัยผีบ้า!”
“ไอ้ไข่พิการ!”
“พอแล้วน่า เธอกับต้านี่ยังไงกัน เจอหน้ากันทีไรต้องได้ทะเลาะกันตลอด”
“ก็มันน่านี่นา ชอบกวนตีนใส่ฉัน”
“….”
“เข้าเรียนกันดีกว่า”
“อืม…”
สองเพื่อนสนิทพากันเดินไปเข้าเรียนตามเวลาปกติ หลังเลิกคลาสเรียนฟ้าฝันก็มานั่งเล่นอยู่ที่สวนสาธารณะที่อยู่ใกล้ๆ กับมหาวิทยาลัยเพราะเธอยังไม่อยากลับบ้านตอนนี้
“แฮ่ม…”
“อุ้ย!?” ร่างบางสะดุ้งตกใจกับเสียงกระแอมทางด้านหลัง เธอหันกลับไปมองเล็กน้อยก่อนจะหันกลับมาตามเดิม “ตกใจหมดเลยอาชิ คราวหน้าอย่ามาเงียบๆ แบบนี้อีกนะฉันตกใจหมด”
“มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้คนเดียว ใกล้จะมืดแล้วนะ”
“แล้วนายล่ะมาทำอะไร?”
“ฉันผ่านมาตรงนี้แล้วรอบนึงเห็นเธอยังอยู่ พอขับรถผ่านมาอีกรอบก็ยังเจอเธออยู่ที่เดิม ก็เลยจะมานั่งคุยเป็นเพื่อนน่ะ”
“ขอบใจนะ แต่ฉันอยากอยู่คนเดียวมากกว่า”
“เครียดเรื่องเรียนหรอ ฉันว่ายังไงเธอก็สอบผ่านสบายอยู่แล้ว เธอเรียนเก่งจะตาย”
“เปล่า ฉันไม่ได้คิดเรื่องนั้น”
“อ่าว แล้ว…”
“ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่อยากนั่งเงียบๆ สงบๆ ดูน่ะ เผื่อจะคิดอะไรดีๆ ออกบ้าง”
“ไม่กลับบ้านหรอ?”
“กลับอยู่ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้หรอก”
“….”
“นายล่ะไม่กลับบ้านรึไง ได้ข่าวว่าแม่ดุยิ่งว่าอะไรดี กลับบ้านผิดเวลาเดี๋ยวก็เจอดีเอาหรอก”
“ไม่หรอก ฉันบอกแม่แล้วว่าต้องทำรายงานกับเพื่อน ไม่อย่างนั้นแม่ฉันก็คงไม่ยอมปล่อยให้ฉันออกนอกบ้านหรอก”
“แม่นายบังคับนายด้วยหรอ?”
“แน่นอน ฉันถูกบังคับให้ทำตามมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว ถ้าไม่ทำตามก็จะถูกตีถูกดุข้อหาที่ฉันดื้อ”
“ทำไมผู้ใหญ่ต้องอยากให้ลูกหรือว่าหลานทำอะไรแบบตามใจตัวเองด้วย”
“อย่าบอกนะ ว่าที่เธอมานั่งเศร้าอยู่แบบนี้เป็นเพราะเรื่องนี้?”
“….” เธอถอนหายใจออกมาอย่างแรงแต่ไม่ได้ตอบเพื่อนกลับไป เพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นพูดตรงไหนก่อนดี
"ไม่บอกก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ เธอและฉันก็มีหัวอกเดียวกัน"
"ฉันกลับก่อนนะค่ำแล้วฉันไม่อยากมีปัญหากับคุณพ่อ"
"อ่าๆ ขับรถกลับดีๆ ล่ะ" ร่างบางเดินไปที่รถของเธอซึ่งจอดอยู่ห่างจากสวนสาธารณะไม่ไกล ก่อนที่จะขับรถไปยังห้างสรรพสินค้าเพื่อเดินซื้อของก่อนจะกลับบ้าน
ตึก!
"อ๊ะ ขะ ขอโทษค่ะฉันไม่ทันระวังเอง" หญิงสาวก้มหน้าขอโทษปาวๆ โดยที่ไม่รู้เลยว่าคนที่เดินมาชนเธอนั้นเป็นใคร
"เสน่ห์แรงดีนะ"
"...." น้ำเสียงของชายหนุ่มทำให้เธอรีบเงยหน้าขึ้นมองทันที "คุณ?"
"ดีใจนะที่เธอยังจำกันได้นึกว่าเธอจะลืมฉันไปแล้วซะอีก"
"คุณพูดอะไรของคุณ เสน่ห์แรงอะไรของคุณ?"
"ก็เธอไงดูเสน่ห์แรงดี"
"...."
"ตอนเช้าก็อยู่กับผู้ชายอีกคน ตกเย็นก็ไปนั่งจู๋จี๋อยู่กับผู้ชายอีกคน ฉันพอจะเข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมเธอถึงปฏิเสธฉันเพราะเธอมีตัวเลือกเยอะนี่เอง"
"ไร้สาระพูดอะไรของคุณ!"
"หรือว่าที่ฉันพูดมันไม่จริงล่ะ เพราะเธอเป็นคนเสน่ห์แรง ก็เลยคิดอยากจะยั่วผู้ชายอ่อยผู้ชายให้สนใจแบบนี้ไปเรื่อยๆ"
"ถ้าฉันเป็นแบบนั้นจริง คุณกับฉันเราก็ไม่ต่างอะไรกันเลยนะอย่าทำเหมือนกับว่าตัวเองดีเลิศเลอขนาดนั้นคุณก็ไม่ได้ต่างอะไรจากฉันเลย"
"...."
"ปล่อย!"
"ถ้าฉันไม่ปล่อยล่ะ?"
ปึก!!
หัวเข่าของเธอกระแทกเข้าที่หน้าท้องของชายหนุ่มอย่างแรง ทำเอาชายหนุ่มจุกจนตัวงอและยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระทันที
"อย่าคิดจะรังแกฉันได้เหมือนกับครั้งก่อนๆ เพราะฉันไม่ได้เป็นผู้หญิงอ่อนแอขนาดนั้นจำใส่หัวสมองอันน้อยนิดของคุณเอาไว้ด้วย!"
"โอ้ยยซี๊ดด...เธอนี่มันแสบมากจริงๆ นะ"
"...." ฟ้าฝันไม่ได้สนใจอาการที่ชายหนุ่มกำลังเป็นอยู่ เธอรีบเดินออกมาจากตรงจุดนั้นทันทีเพราะถ้าเธอไม่รีบใช้โอกาสนี้ชิ่งนี้ก็อาจจะถูกเขาจับไปและให้เธอร่วมเซ็กซ์กับเขาอีกก็เป็นได้
ผู้ชายคนนี้ดูเจ้าเล่ห์ไม่น้อย แถมยังตามราวีเธอไม่เลิกราเลยด้วย
และทุกครั้งที่ได้เจอหน้ากันเขาจะทำให้เธอต้องหัวใจเต้นแรงตลอด เหมือนเขามีอิทธิพลกับความรู้สึกของเธอมาก
"ชิ! ไอ้บ้าเอ้ยจะต้องตามราวีฉันไปทุกที่เลยหรือไง!" เธอสบถออกมาก่อนจะรีบก้าวยาวๆ เดินไปเปิดประตู จากนั้นเธอก็รีบขับรถไปทันที
คลิ๊ก~
คลิ๊ก~
ครืด ครืด ครืด
ทั้งเสียงข้อความและเสียงเรียกเข้าโทรเข้ามาไม่ยอมหยุดขณะที่เธอกำลังขับรถกลับบ้านไม่นานเธอก็ขับรถกลับมาถึง แต่ด้วยความหงุดหงิดเธอไม่ยอมพูดคุยอะไรกับใครในบ้านเลยแม้กระทั่งผู้เป็นพ่อ หญิงสาวรีบวิ่งขึ้นไปด้านบนในทันที
เธอและผู้ชายคนนั้นถ้าได้เจอกันในฐานะอื่นมันก็คงจะดีกว่านี้ แต่ทั้งสองดันมาเจอกันในฐานะคู่นอน one night stand มันก็เลยกลายเป็นแบบนี้
- ผู้เขียน
