(เป็นไงบ้างตัวแสบ...)
(...ทุกอย่างโอเคไหมลูก)
"โอเคค่ะหม่ามิ๊...โอเคมาก ๆ" เรียวปากเล็กตอบกลับคนเป็นแม่ไป ทำเอาปลายสายรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก ซึ่งวาวาเองก็พอจะรับรู้ได้ถึงน้ำเสียงสดใสตั้งแต่แรกที่เอ่ยทักทายรับสาย
(โอเคก็ดีแล้วลูก)
"หม่ามิ๊ขา" เสียงหวานเอ่ยเรียกแม่ตัวเองขึ้นน้ำเสียงเปลี่ยนไปจากทุกครั้ง
(ว่าไงคะตัวแสบ)
"ขอบคุณนะคะ ที่หม่ามิ๊เข้าใจไลลา" ทันทีที่คนตัวเล็กพูดจบ ปลายสายที่ได้ยินก็ยิ้มกรอกเสียงบอกผ่านโทรศัพท์ราคาแพง
(แม่รู้ว่าหนูรู้สึกยังไง...แม่เข้าใจหนูมาก ๆ นะตัวแสบ)
"ฮึก..."
(งอแงอีกแล้ว เดี๋ยวพี่เขาก็ตกใจคิดว่าหนูเป็นอะไรหรอก)
"ไลลารักหม่ามิ๊นะคะ รักหม่ามิ๊ รักปะป๊า รักพี่แทนไท รักไทก้า ไลลารักทุกคนเลย...แล้วก็ขอบคุณที่ทุกคนเข้าใจไลลา ฮึก"
(ไม่ร้องไห้สิตัวแสบ ถ้าหนูร้องไห้ หม่ามิ๊ไม่คุยด้วยแล้วนะ) วาวาตอบกลับลูกน้ำเสียงเริ่มสั่นคลอน ไลลาก็ได้นิสัยงอแงเจ้าน้ำตาจ
