เวลาล่วงเลยไปถึงเกือบทุ่ม พี่สิงห์ก็กลับมาพร้อมสมุนไพรหลากชนิดเต็มกระเป๋าเป้ และที่สำคัญ ในมือของเขาประคองดอกไม้สีเหลืองแซมดำกลับมาด้วยความทะนุถนอม มันคือดอกจันทร์หงาย กลิ่นของมันหอมมาก หอมเสียจนกลบกลิ่นอับชื้นภายในถ้ำได้ชะงัด
“พาเมียขยับมาหม่องนี่” (พาเมียขยับมาตรงนี้)
ผู้ทรงศีลตรงหน้าออกคำสั่ง หลังจากที่เตรียมอุปกรณ์เสร็จสรรพแล้ว พี่สิงห์จึงรีบเข้ามาพยุงฉันเดินไปนั่งอยู่ไหนสักที่ รู้แค่มีเปลวเทียนล้อมรอบ และอับชื้นมาก ๆ ราวกับมีบ่อน้ำขังอยู่ใกล้ ๆ นี้
“เฮ็ดสมาธิเด้อ” (ทำสมาธินะ)
ความรู้สึกตอนนี้ตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก ตื่นเต้นยิ่งกว่าการเข้าพิธีครั้งแรก ๆ เสียอีก และไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงได้เชื่อมั่นในพระธุดงค์รูปนี้นัก เชื่อ... ว่าท่านจะต้องช่วยฉันได้จริง ๆ
เสียงสวดมนต์เริ่มดังขึ้นอีกครั้ง แต่ต่างไปแค่รอบนี้ไม่ใช่เสียงของตาพวงหรือพี่สิงห์ รอบข้างไร้เสียงแทรกซ้อนเข้ามา มันช่างเงียบสงบ เ
