ร่างเล็กตื่นมาด้วยความรู้สึกที่หนักหัวไปทั้งตัว เธอจำได้แค่ว่าเอาแต่ตัดพ้อพายุและดื่มเหล้าจนเมาไม่ได้สติแล้วก็หลับไป สายตาคู่โตสอดส่ายมองหาชายหนุ่มที่มาด้วยกัน คนตัวเล็กได้ยินเสียงดังมาจากในครัว คิ้วสองข้างขมวดเข้าหากัน
คุณชายแบบเขานะเหรอจะตื่นมาเข้าครัว เป็นไปไม่ได้
เพล้ง! ชิบหาย!
เสียงอุปกรณ์ข้าวของในครัวที่หล่นลง ตามมาด้วยเสียงสบถอย่างหยายคายของเขา ทำเอาม่านไหมถึงกับอมยิ้มเบาๆ เธอพอจะนึกหน้าตาของชายหนุ่มในเวลานี้ ว่าคงหัวเสียมากแค่ไหน
ภาพที่เธอเห็นข้างหน้าคือ ร่างสูงกร้าวใจเปลือยท่อนบนโชว์ลายสักเต็มหลัง ในเพียงแค่กางเกงวอร์มสีดำแค่ตัวเดียว พายุหันมาพร้อมทั้งเสยผมลวกๆอย่างหงุดหงิด แต่นั่นทำเอาเธอไม่สามารถละสายตาไปจากเขาได้ ทำไมนะ ทำไมเขาต้องดูดีขนาดนี้ด้วย ทั้งที่เพิ่งตื่นนอนแท้ๆ ต่างจากเธอที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตแขนยาวตัวโคร่งของเขา ด้านในมีเพียงแค่ชุดชั้นในลูกไม้สายตาที่เขามองมา
