อยากหยุดรักคนใจร้าย

คงต้องตัดใจ

แต่ก่อนที่พายุจะได้ลากม่านไหมไปไหน หนุ่ใวิศวะที่หมายปองเธอเข้ามาขวางหน้าไว้ทันที

พายุเอาลิ้นดุนกระพุงข้างแก้มก่อนจะมองด้วยสายตาที่เอาเรื่อง แต่เหมือนโชจะไม่กลัว กลับสบตาเขากลับด้วยสายตาที่หนักแน่นไม่แพ้กัน

"หลีก"

พายุพูดด้วยเสียงเรียบ แต่ม่านไหมรู้ดี ว่าอีกไม่นานพายุคงจะระเบิด

"มึงจะลากผู้หญิงไปไหน ไม่เห็นเหรอ ว่าเขาไม่เต็มจะจะไปกับมึง"

พายุได้ยินแบบนั้น ก็หันไปแสยะยิ้มทันที

"เธอตอบไปหน่อยสิ ว่าเต็มใจไปกับฉันรึเปล่า"

วูบหนึ่งม่านไหมอยากจะตอบไปเหลือเกินว่าไม่อยากไป แต่เพราะไม่อยากให้ใครต้องมามีเรื่องกันเพราะเธอ

"ไหมเต็มใจไป เขาเป็นเพื่อนไหมเอง"

คำว่าเพื่อนมันทำให้เขาของขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาเพื่อข่มสติ

"ไม่ใช่เพื่อน แต่เป็นผัว"

"พายุ!!!"

"เพื่อนที่ไหนเขานอนเอากัน มึงได้ยินแล้วก็ไสหัวไปจากผับกู ก่อนที่กูจะหมดความอดทน"

พายุแก้ให้ด้วยเสียงที่เข้มขึ้น ก่อนจะมองอย่างเอาเรื่อง แต่เหมือนโชจะไม่ชอบใจที่เขาพูดเหมือนไม่ให้เกียรติม่านไหม ชายหนุ่มผลักหน้าอกของพายุด้วยแรงที่ไม่เบานักอย่างชวนหาเรื่อง

นั่นทำให้ม่านไหมตกใจ รีบเดินเข้ามาแทรกระหว่างเขาทั้งสองคนทันที

"อย่ามีเรื่องกันเลยขอร้อง พายุ ไป ขึ้นด้านบน"

จากที่คนตัวเล็กไม่ใคร่จะยอมไปในตอนแรก แต่ตอนนี้เธอต้องออกแรงดึงเขาให้เดินมาทางเธอ

แต่เหมือนพายุจะไม่ยอมโชคนอย่างเขาไม่ใช่ใครมาลูบคมง่ายๆ

ถ้ามันอยากมาหาเรื่อง มันต้องได้เรื่อง!

ชายหนุ่มสะบัดแขนออกจากม่านไหมจนล้มลงก้นกระแทกพื้น จนคนตัวเล็กต้องร้องออกมาเสียงหลงด้วยความเจ็บ แต่เมื่อหันกลับมาก็พบว่าหมัดหนักๆของพายุเหวี่ยงเข้าไปที่ใบหน้าของโชเต็มๆ

โชมันแต่ห่วงคนตัวเล็กที่ทำหน้าเหยเกด้วยความเจ็บ อีกหมัดจึงพุ่งเข้ามาปะทะใบหน้าความแรงของหมัดทำให้คิ้วของเขาแตกทันที

เมื่อคนตีกัน ขาเที่ยวทั้งหลายในร้านต่างก็แตกตื่น เมื่อเห็นหน้าคนก่อเหตุ ศรันย์ หุ้นส่วนสำคัญของร้านถึงกับกุมขมับ

ไอ้เหี้ยพายุ!!

แม่งอยู่ดีๆไปหาเรื่องกระทืบลูกค้า

หุ้นส่วนของร้านรีบวิ่งเข้ามาห้ามทัพ เพราะสองคนนี้กำลังตะลุมบอน ไหนจะการ์ดร้าน ไหนจะกลุ่มวิศวะเพื่อนของโชอีก

"ไอ้ยุ หยุด!!! หยุดก่อน ใจเย็นๆ"

เหมือนพายุเองแทบจะไม่โดนหมัดของโชเลย ต่างจากโชที่ตอนนี้ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยช้ำและเลือด

"มันกวนตีนกูก่อน"

"เออ กูเข้าใจ ใจเย็นๆ ลูกค้าหนีหมดแล้วมึงไม่เห็นรึไง"

ศรันย์ปาดเหงื่อเบาๆ

โชลุกขึ้นก่อนจะตรงไปหาม่านไหมที่ยืนเกาะโต๊ะด้วยความเจ็บแปล๊บบริเวณสะะโพก คนตัวเล็กตัวสั่นด้วยความตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

"เธอเจ็บตรงไหนรึเปล่า"

"มะ ไม่ เราไม่เจ็บ"

"ไอ้เวรเห้ย!!!" พายุตั้งท่าจะพุ่งเข้าไปอีกรอบ แต่ศรันย์กอดไว้แน่น ม่านไหมเห็นท่าไม่ดี รีบขอร้องโชให้ออกไปจากที่นี้

"เราไม่อยากให้เธอมีเรื่องกับเขา ขอร้องเถอะนะ"

"ก็ได้ ครั้งนี้เรายอมเพราะเราเห็นแก่เธอ"

โชพูดดังๆ เหมือนพายุจะหัวเสีย แต่ขัดใจที่ทำอะไรไม่ได้เพราะศรันย์เล่นไม่ให้เขาขยับตัวเลย

เมื่อพวกโชยอมถอยกลับออกไปจากร้าน พายุถลาเข้าไปลากม่านไหมทันทีด้วยความโมโห คนตัวเล็กกำลังมองโชสุดสายตาก็ต้องสะดุ้งตกใจกับการออกแรงของเขา

"พายุ ไหมเจ็บนะ"

คนตัวเล็กร้องประท้วงเสียงดัง เมื่อเขาเหวี่ยงเธอลงบนโต๊ะทำงาน จากที่สะโพกกระแทกพื้นอยู่แล้ว หญิงสาวเจ็บจนน้ำตาเล็ดแต่ต้องปาดมันทิ้งไปโดยเร็วเพราะคำพูดถากถางของเขา

"สำออย...ไม่ต้องแสดงละครหรอก ตรงนี้ไม่มีไอ้พวกผู้ชายหน้าโง่ที่ให้เธอหลอกง่ายๆอย่างไอ้เวรนั่น"

"ถ้าคิดว่าแสดง ก็ปล่อยไหมไป"

"ปล่อยให้เธอไปมีความสุขกับมันนะเหรอ ฝันไปเถอะ"

"ไหมไม่ได้จะไปมีความสุขกับใครทั้งนั้น วันนี้ไหมเหนื่อยที่จะต่อล้อต่อเถียงกับพายุแล้ว" ร่างเล็กพยายามที่จะขยับตัวไปที่ประตู แต่ยังไม่ทันทีมือจะแตะลูกบิด ร่างสูงก็อุ้มเธอจนตัวลอยก่อนจะวางลงบนที่นอน แต่ไม่ได้เบามือนัก

"จะหนีไปไหน ฉันยังไม่ได้จัดการที่เธอทำความผิดตั้งหลายอย่างในวันนี้ สงสัยว่าที่ผ่านมาคงจะใจดีไป เธอเลยได้ใจทำอะไรขัดใจฉันตั้งหลายอย่าง"

พายุพูดไปพลางถอดเสื้อเชิ้ตสีดำออกจากตัวไปพลางอย่างใจเย็น ผิดกับดวงตาที่มันร้อนเร่าเสียจนแทบจะเผาเธอเป็นจุณ

"ไหมทำอะไร สำหรับพายุ แค่ไหมหายใจก็คงจะขัดใจแล้วล่ะมั่ง"

ม่านไหมตัดพ้อเบาๆอย่างน้อยใจ

"ถ้าจำไม่ได้ ฉันจะทบทวนให้ เอาโทรศัพท์เธอมา"

ร่างสูงแบมือขอกึ่งบังคับนั่นทำให้คนตัวเล็กต้องยอมส่งให้เขาแต่โดยดี

พายุกดเข้าไปในแอพไลน์ของเธอ คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน เพราะมีผู้ชายจำนวนมากหน้าหลายตาที่รุมกันทักเธอเข้ามา ค่อยยังชั่วหน่อยที่ไม่มีใครสักคนที่ม่านไหมโต้ตอบกลับไป

"ฉันบล็อกให้พวกผู้ชายโง่ๆของเธอไปหมดแล้ว แล้วอย่าให้เห็นอีกนะ ว่าให้ไลน์ใครไปมั่วๆ อย่าทำตัวร่านเข้าใจมั้ย ถ้ามันคันมาก ก็มาหาฉันนี้ ฉันสงเคราะห์ให้"

"ไหมไม่เคยทำตัวแบบนั้น"

"แต่วันนี้เธอให้ไลน์ไอเวรนั่นไป" ชายหนุ่มตวาดจนเธอตกใจ

"ไหมก็แค่...." เธอพูดแค่นั้นก่อนจะคิดขึ้นได้ว่า ควรจะกลืนคำนั้นลงคอไป

"แค่อะไร" ร่างสูงคาดคั้น แต่ม่านไหมไม่ยอมปริปากพูดออกมา

"พูด ไม่งั้นฉันมีวิธีง้างปากเธอนะ หรืออยากจะลองดู"

"ไหมแค่อยากให้พายุสนใจไหมบ้าง ก็เท่านั้น"

มุมปากสูงแสยะยิ้ม

"เธอสำคัญอะไร ที่ฉันทำทุกอย่างเพราะฉันแค่หวงของเล่นแบบเธอ แต่วันไหนที่ฉันเบื่อ ถ้าฉันจะเขี่ยทิ้ง เธอก็ต้องออกไปจากชีวิตฉันทันที"

"ทั้งที่รู้ว่าไหมรักพายุอย่างงั้นเหรอ"

หญิงสาวกลั้นใจถาม

"ความรู้สึกใคร คนนั้นก็จัดการเอาเอง ฉันไม่ได้ทีหน้าที่มีรับผิดชอบความรู้สึกใครทั้งนั้น เพราะผู้หญิงที่ฉันแคร์ มีแค่มุกดาคนเดียว"

"....."

"สักวัน ไหมจะตัดใจให้ได้"

"มันต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว เพราะคนแบบเธอเป็นได้แค่นี้แหละ"

พูดจบใบหน้าหล่อก็ขยับเข้ามาหาเธอ ก่อนจะจัดการชุดที่ใส่มาแล้วเขาค่อนข้างขัดใจ มันทั้งสั้น ทั้งโป๊...

เขาไม่ชอบที่ใครจะมามองของเล่นชิ้นนี้ของเขาตราบใดที่เขายังไม่เบื่อ หมาตัวไหนก็อย่าหวัง