อยากหยุดรักคนใจร้าย

บทนำ

"อืม...ซี๊ด แบบนั้นแหละ ฟัx"

ในขณะที่มือข้างขวากำลังบังคับพวงมาลัยรถซุปเปอร์คาร์อยู่ในมือ

ข้างซ้ายก็กดหัวสวยลงไปตรงหว่างขาของเขา

เสียงครางต่ำอย่างพึงพอใจ ในขณะที่สาวเจ้ากำลังปรนเปรอท่อนอวบด้วยสีหน้าทุกข์ทรมานด้วยขนาดนั้นที่ใหญ่และความลึกที่จ่ออยู่ที่คอหอยของเธอ

หญิงสาวอยากจะคายออก แต่รู้ดีว่าถ้าเขายังไม่เสร็จ เธอไม่มีสิทธิ์ทำแบบนั้น

"เร็วๆ ลึก อ่า แม่ง ปากโคตรร้อน"

ขณะที่เขาใกล้จะทะยานถึงเส้นชัย เท้าแกร่งก็เหยียบคันเร่งด้วยความเร็วที่แทบจะจมมิด

"แค่ก..แค่ก..แค่ก"

ในที่สุด น้ำขาวขุ่นจากท่อนเนื้อขนาดใหญ่ก็ฉีดพ่นจนเต็มคอเธอ คนตัวเล็กต้องผละหน้าหนีทันที เธอสำลักจนหน้าดำหน้าแดง เป็นจังหวะเดียวกับที่เขาเบรกรถเพื่อจะจอดทันที

ใบหน้าหล่อเหลาปรายตามามองเธอเล็กน้อย ก่อนจะมองที่เบาะรถหนังราคาแพง

"ถอดกางเกงในเธอออกมาเช็ดเบาะฉัน"

"ตะ แต่...."

"จะถอดดีๆหรือจะให้กระชากออกมา"

น้ำเสียงของคนเอาแต่ใจเริ่มหงุดหงิด ทำให้"ม่านไหม" ไม่กล้าขัด เพราะเธอรู้ดีว่าขืนทำให้เขาโมโหมากกว่านี้ เขาอาจจะทำในสิ่งที่แย่กว่านี้ก็ได้

มือเล็กๆรูดแพนตี้ลูกไม้ออกมาด้วยความสั่นเทา

"แฉะ เ****นเหรอ?"

ร่างเล็กเม้มปากไม่ยอมตอบ ทำให้มือหนาบีบคางเธอเบาๆ

"ถ้าร่านก็ไปหาที่ลงเอาเอง"

พูดจบก็ใช้กางเกงในของเธอเช็ดคราบน้ำขาวขุ่นที่เบาะของเขาก่อนจะปามันใส่หน้าเธอ

"ช่วยเช็ดปากด้วย ดูแล้วมันทุเรศ แล้วก็ตอนลงจากรถห้ามให้ใครเห็นเธอเด็ดขาด โดยเฉพาะมุกดา"

พูดจบร่างสูงก็หยิบบุหรี่ราคาแพงออกมา ก่อนจะลงจากรถเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาได้บังคับให้เธอทำเรื่องที่น่าอายขนาดนั้นให้เขา

ม่านไหมได้แต่มองแผ่นหลังหนาที่ตอนนี้กำลังพ่นบุหรี่ออกมาอย่างสบายใจ ก่อนที่เขาจะเดินลงไปทักทายเพื่อนฝูงของเขา

แม้เธอจะรู้ว่ากระจกเขาสีดำทืบมองจากด้านนอกไม่มีวันเห็น แต่ด้วยความรังเกียจตัวเองที่ตกอยู่ในสภาพแบบนี้ ร่างเล็กจึงได้แต่ขดตัวเงียบๆ ปาดน้ำตาออกจากใบหน้าสวย ก่อนจะพยายามใส่กางเกงในที่เต็มไปด้วยน้ำสวาทของเขา

ช่วงนี้เวลานี้เป็นช่วงเวลาที่คนกำลังขึ้นตึกไปเรียน เธอต้องรอให้คนเข้าไปให้หมดก่อนจึงจะขึ้นไปเรียนได้ คงจะสายอีกเช่นเคย ในเมื่อเขาสั่งห้ามเด็ดขาดว่าไม่ให้ใรเห็นเธอลงจากรถเขา

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ม่านไหม เป็นเด็กกำพร้าที่อาศัยบุญคุณข้าวแดงแกงร้อนของบ้าน

'สิริทรัพย์เกรียงไกร'

โดยมี 'พายุ' ผู้ชายที่บังคับให้ฉันทำเรื่องน่าอายในรถเมื่อกี้ เป็นทายาทเพียงคนเดียวของบ้าน

ตั้งแต่แตกเนื้อสาว ฉันรู้ตัวมาตลอดว่าแอบชอบเขา แม้จะพยายามเก็บซ่อนความรู้สึกมากแค่ไหน แต่แน่นอนว่าความฉลาดและเจ้าเล่ห์ของเขา สามารถมองฉันออกอย่างง่ายดาย

พายุเลยเสนอให้ฉันเป็นคู่นอนลับๆให้เขา แลกกับการส่งเรียนหนังสือในมหาลัยชั้นนำแห่งนี้

เพราะความรักบวกกับความทะเยอทะยานไม่เจียมตัวของฉัน เลยทำให้ฉันต้องตกอยู่ในสภาพที่แม้แต่ตัวฉันเองก็อดรังเกียจตัวเองไม่ได้ เพราะอะไรนะเหรอ

เพราะพายุมีคู่หมั้นอยู่แล้วคือ 'มุกดา' ผู้หญิงที่เขาแคร์จนสุดหัวใจยังไงล่ะ

แม้เขาจะร้ายก้บผู้หญิงทั้งโลก แต่ก็อ่อนหวานอ่อนโยนกับมุกดาเสมอ

แถมมุกดาก็เป็นคนที่แสนดี โดยเฉพาะกับฉัน บางทีฉันก็อยากให้เธอร้าย เหมือนนางร้ายในละครหลังข่าว ฉันจะได้มีเหตุผลที่ชอบธรรมในการเกลียดเธอ แต่นั้นแหละ ใครก็เกลียดผู้หญิงที่แสนดี สมบูรณ์ เพียบพร้อมแบบมุกดาไม่ลงหรอก ฉันเลยอยากจะย้อนเวลาเป็นพันๆครั้ง เพื่อจะปฏิเสธข้อเสนอของเขาในวันนั้นเหลือเกิน แต่ทุกอย่างก็มาไกล ไกลจนเกินจะย้อนกลับเสียแล้วในตอนนี้...

"ขออนุญาติเข้าห้องค่ะอาจารย์"

ม่านไหมโผล่เข้ามาในห้องเรียนในสภาพที่ดูไม่จืด

อาจารย์ได้แต่มองหัวจรดเท้า พร้อมทั้งพยักหน้าอย่างเอือมระอา

นักศึกษาคนนี้มาสายเป็นประจำ แม้จะตักเตือน หรือหักคะแนน ก็ยังไม่ปรับเปลี่ยนพฤติกรรม แต่เด็กสมัยนี้ต่อให้พูดปากฉีกถึงหูก็เท่านั้น ต้องทำใจ

"ทำไมมาสายอีกแล้ววันนี้ แล้วปากแกเลอะอะไรขาวๆ"

คำทักทายของเพื่แนสนิททำเอาม่านไหมต้องรีบเอาหลังมือถูใบหน้าด้วยความตกใจ

"ฉะ ฉันกินนมมานะ สงสัยมันคงจะเลอะ"

ใบหน้านวลสวยตอบเสียงสั่นๆ เธอยังหอบอยู่เลยกับการรีบวิ่งเข้ามาเรียนในห้อง ทั้งๆที่คนที่ทำให้เธอมาสาย ทำหน้าแสยะยิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเพื่อนๆของเขา

"ไหมมาสายอีกแล้ว เอาเลคเชอร์มุกไปอ่านมั้ย ช่วงต้นอาจารย์สอนถึงเนื้อหาที่สำคัญด้วย มุกกลัวไหมเรียนไม่ทัน"

มุกดาคนสวยส่งสมุดที่เธอจดมาให้ม่านไหมอย่างใจดี แต่ยังไม่ทันที่คนตัวเล็กจะยื่นมือไปรับ มือหนาของร่างสูงก็ดึงสมุดของมุกดากลับเอาไปถือไว้เสียเอง

"อยากมาสายเอง มารบกวนคนอื่นทำไม"

"พายุ...ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ เอาสมุดมุกกลับมาเลยนะคะ"

คนตัวเล็กทำหน้าเง้างอดอย่างน่ารัก

ม่านไหมได้แต่กลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดๆกับภาพตรงหน้า ทุกทีที่มุกดาดีกับเธอ ความรู้สึกผิดก็พุ่งเข้ามาทิ่มแทงเธอทุกที

"ขอบคุณนะมุกดา แต่เราเอาของคะนิ้งก็ได้" ร่างเล็กพูดจบก็จูงมือเพื่อนสาวออกมาเลี่ยงจากตรงนั้นทันที

"ม่านไหมไม่พอใจอะไรมุกรึเปล่า ทำไมทำหน้าไม่ค่อยโอเคเลย"

"อย่าไปใส่ใจให้มาก เด็กรับใช้ก็แบบนี้แหละ มุกนั่นแหละ ยุบอกแล้วอย่าลดตัวลงไปยุ่งกับเขา"

พายุพูดปลอบใจแฟนสาว แต่คาดโทษเด็กในบ้านของเขาในใจ กลับไปเห็นทีต้องสั่งสอนกันยกใหญ่ จะได้หลาบได้จำ

ม่านไหมสะอึกกับคำพูดของพายุ ถ้าวันนี้ชีวิตเธอมีทางเลือกมากพอ เธอจะหันหลังให้เขาอย่างไม่ลังเล แต่เพราะคำว่าบุญคุณมันค้ำคออยู่ ทั้งที่เธอก็แทบจะชดใช้ด้วย ร่างกาย ชีวิตและวิญญาณของเธอแล้วแท้ๆ