อยากหยุดรักคนใจร้าย

อยากหยุด(แต่ทำไม่ได้)

ตึ่ง!

'เข้ามาที่ห้องฉันด้วย'

ม่านไหมมองข้อความที่ถูกส่งมาจากคนใจร้ายอย่างเบื่อหน่าย เขาคงจะเรียกเธอไปต่อว่า เรื่องที่เธอคุยกับมุกดาในวันนี้ ใจจริงหญิงสาวอยากจะต่อต้านเขาบ้าง แต่เมื่อนึกถึงอารมณ์ร้ายของเขา หญิงสาวก็ไม่อยากเสี่ยง

คนตัวเล็กถอนหายใจยาวๆ ก่อนจะถอดผ้ากันเปื้อนออก

เธอมาทำงานพาร์ตไทม์ที่ร้านกาแฟใกล้กับมหาลัย แม้เงินที่เขาให้จะครอบคลุมกับค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน แต่เพราะอยากมีชีวิตที่ดีขึ้น ม่านไหมเลยต้องขยันในการหาเงินทุนสำรอง ชีวิตเธอไม่ได้ง่ายอย่างคนอื่นเขา

"ไหมจะกลับยัง เราไปส่งมั้ย" อากร เพื่อนที่ทำงานด้วยกันของเธอ ส่งมิตรไมตรีมาให้อย่างเปิดเผย แต่เธอไม่สามารถรับไว้ได้ เพราะรังเกียจและขยะแขยงตัวเอง เกินกว่าที่จะเป็นผู้หญิงที่ดีของใครได้

"ไหมมีธุระต้องไปต่อนะ ไม่รบกวนกรดีกว่า"

คำว่าธุระของเธอ ทำเอาชายหนุ่มเลิกคิ้วสูงก่อนจะก้มลงมองดูเวลา สามทุ่มแล้วเนี่ยนะ แต่เมื่อเงยหน้ามา มองเห็นสีหน้าลำบากใจของม่านไหมก็เลยไม่ได้ซักไซ้ต่อ

คนตัวเล็กนั่งรอรถเมล์ที่นานๆจะผ่านมาสักคัน

ตึ่ง!

'ทำเหี้ยอะไรอยู่ ป่านนี้ยังมาไม่ถึง'

ข้อความที่ถูกส่งมาพร้อมคำผรุสวาท ทำเอาคนตัวเล็กต้องตัดสินใจลุกขึ้นและเรียกรถแท็กซี่เพื่อที่จะไปให้ถึงทันใจของเขา แม้จำนวนเงินที่ต้องจ่ายจะเพิ่มขึ้นมาหลายเท่าก็ตาม แต่จากข้อความที่เขาพิมพ์ส่งมา ก็ทำให้เธอพอจะเดาอรมณ์ตอนนี้ได้อย่างไม่ยาก จริงๆแล้ว พายุไม่เคยมีช่วงเวลาที่อารมณ์ดีใส่เธอหรอก ทุกทีที่เขาเห็นหน้าก็ทำราวกับเกลียดเธอนักหนา ซึ่งเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไปทำอะไรให้ ในเมื่อเธอก็อยู่อย่างเจียมตัวเจียมใจมาโดยตลอด

ฝนข้างนอกที่เทกระหน่ำ ทำให้รถติดอย่างหนัก...การแจ้งเตือนเข้ามารัวๆ จนเธอไม่อยากกดเข้าไปดูแล้ว รู้ดีว่ามันคงจะมีแต่คำด่าทอ แต่จะให้เธอทำยังไงได้ ฝนมันตก รถมันติดนี่นา เห้อ วันนี้มันวันซวยอะไรของเธอกัน

สภาพกว่าจะถึงคอนโดหรูของเขา ก็ทำเอาม่านไหมแทบจะหมดแรง บอกตรงๆว่าเธออยากล้มตัวลงบนที่นอนมากในตอนนี้ แต่นั่นมันก็คงทำไม่ได้ แถมคืนนี้ก็ไม่รู้ว่าจะจบลงที่ไหน

"กว่าจะมาถึงนะ ฉันส่งไปบอกเธอตั้งแต่กี่ทุ่ม"

ทันทีที่เท้าสวยย่างเข้าไป ใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังพ่บบุหรี่ระบายความโกรธพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ทั้งๆที่เขารู้ว่าวันนี้การจราจรมันจะเป็นยังไง แต่ก็เลือกที่จะโวยวายใส่เธอ ม่านไหมเลือกที่จะนิ่งเงียบเพราะเถียงไปก็ไม่มีประดยชน์ รังแต่จะทำให้เขาไม่พอใจเธอมากขึ้น

"มีอะไรรึเปล่า"

"หึ! ที่เรียกมามันจะมีอะไร นอกจากมาเยX ลืมแล้วเหรอว่าเธอเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ของฉัน"

คนตัวเล็กกลืนน้ำลายลงคอเบาๆอย่างฝืดๆ ก่อนที่จะเริ่มเปลื้องผ้าออกมาจากตัวอย่างชินชา ท่าทางของเธอ ทำเอาอารมณ์ที่ไม่พอใจอยู่แล้วของชายหนุ่มยิ่งพุ่งทะยานไปใหญ่

มือหนาลุกขึ้นมาจับบ่าสวยของเธอให้หันไปประจันหน้ากับเขา

"ทำหน้าเหมือนใครจะตาย ก่อนหน้านี้ที่ฉันเสนอให้เธอมาเป็นคู่นอน เธอดีใจจนเนื้อเต้น จำไม่ได้รึไง แล้วพอวันนี้ทำเหมือนโดนบังคับ เห็นหน้าแบบนี้แล้วมันหมดอารมณ์รู้มั้ย"

ม่านไหมถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะพยายามปรับสีหน้าให้ดีขึ้น แม้จะฝืนใจก็ตาม

มือหนาดึงร่างสวยเข้ามาปะทะอกแกร่งจนคนตัวเล็กหน้านิ่วด้วยความเจ็บ พายุุก้มลงซุกไซ้บริเวณซอกคอขาวผ่องของเธอ น่าแปลกที่ตัวคนตัวเล็กยังหอมอยู่

ชา่ยหนุ่มออกแรงขบเม้มราวกับจะลงโทษเธอ ม่านไหมหน้านิ่วด้วยความเจ็บ

"อย่าทำรอยนะ พรุ่งนี้ไหมมีไปทำงานต่อ" คนตัวเล็กส่งเสียงประท้วง แต่นั่นทำให้เขาแสยะยิ้มด้วยความพอใจ ในที่สุดแม่ตุ๊กตายางของเขาก็พูดได้สักที

"ฉันจะทำ ใครจะทำไม แล้วพรุ่งนี้ไปทำงานอะไร คาเฟ่เธอปิด"

สภาพเขาเหมือนคนไม่ใส่ใจอะไร แต่ทุการกระทำของม่านไหมก็ไม่สามารถที่จะเล็ดลอดสายตาเขาไปได้

"ไหมรับงานเอ็มซีไว้กับคะนิ้ง"

"หึ! ฉันบอกแล้วใช่มั้ย ว่าไอ้งานที่มันแต่งตัวโป๊ ฉันไม่ให้รับ ทำไมถึงยังกล้าที่จะไปทำอีก"

"มันไม่ได้โป๊...อ่ะ พายุ อย่าทำรอยสิ" เหมือยยิ่งห้ามก็ยิ่งยุ เพราะตอนนี้รอบคอรวมทั้งบริเวณเนิกอกสวยเต็มไปด้วยจ้ำสีกุหลาบ ม่านไหมพยายามที่จะเบี่ยงตัวหนี แต่ขนาดตัวเธอที่เล็กกว่าเขามาก ทำให้หนียังไงก็หนีไม่พ้น

"ฉันจะทำอะไรยังไงกับเธอก็ได้ ลืมไปแล้วรึไง เธอก็แค่ของเล่นที่เอาเงินฟาดหัวก็ยอมแต่โดยดีแล้ว"

"ไหมอยากหยุด" ร่างเล็กกลั้นใจพูดออกไปด้วยความที่เขาบีบคั้นจนเธอทนไม่ไหว

"ว่าไงนะ" พายุผละออกมาจากร่างสวยก่อนจะมองเธอด้วยสายตาที่เย็นเฉียบ

"ไหมอยากจะขอยุติเรื่องทุเรศทั้งหมดที่ไหมเคยทำ ไหมไม่ต้องการเงินของพายุแล้ว"

"หาเงินเองได้แล้ว คงนึกว่าเก่งมากสินะ ไม่รักฉันแล้วรึไง" ลิ้นร้อนของเขา ตวัดออกมาเลียใบหน้าสวยของม่านไหม ร่างเล็กพยายามเบือนหน้าหนีแต่มือหนาจับคางสวยล็อกเอาไว้ ทำให้เธอไม่สามารถทำแบบนั้นได้

"เธอคิดว่าเธอกำลังเล่นขายของอยู่รึไง ในเมื่อฉันยังไม่เบื่อ เธอก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปไหน สิ่งที่ทำได้มีอย่างเดียวคือนอนอ้าขาให้ฉันกระแทก"

"แต่ไหมไม่ต้องการการช่วยเหลือของพายุแล้ว ไหมอยากหยุด" แววตาคนตัวเล็กมองเขาเพื่อที่จะความเห็นใจ แต่นั่น ไม่ได้ผลสำหรับปีศาจอย่างเขา

"หรือเธอมีที่เกาะใหม่แล้ว มันเป็นใคร" แรงจาะข้อมือของเขาแรงขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้ม่านไหมเจ็บจนน้ำตาแทบจะไหล

"ไหมไม่ได้มีใคร พายุก็รู้ว่าไหมมีใครไม่ได้ทั้งนั้น เพราะไหมรู้สึกยังไงกับพายุ" คำพูดของเธอ ทำเอารอยยิ้มชั่วร้ายผุดขึ้นมาบนใบหน้าเขา

"ก็ยังดีที่ไม่ลืมว่า ร่างกายและหัวใจเธอมันเป็นของใคร"

พูดจบร่างหนาก็ผลักหญิงสาวลงบนที่นอนด้วยแรงที่ไม่เบานัก

"ต่อให้เธอมีปีก ถ้าฉันไม่อนุญาติให้ไปไหน เธอก็หนีฉันไม่พ้นหรอก เธอต้องอยู่ในสภาพนี้แหละ สภาพที่เป็นได้แค่ของเล่นของฉัน จนกว่าจะเบื่อ"

สองมือหนาฟ้อนเฟ้นเต้าอวบราวกับจะเอาความโกรธทั้งหมดมาลงที่ร่างกายเธอ เขาบีบเคล้นอย่างไม่ปราณี ม่านไหมได้แต่คิดอย่างสะท้อนใจว่า เธอเป็นได้แค่ที่ระบายอารมณ์ของเขาจริงๆ การหนีจากเขาไม่ยากหรอก แต่การหนีหัวใจตัวเองนี้สิยากกว่า ร่างเล็กหลับตาลงเบาๆ ก่อนจะรองรับความดิบเถื่อนที่เขากระทำต่อเธอ ราวกับตุ๊กตาที่ไร้ชีวิตจิตใจ