ใกล้ค่ำ ท้องฟ้าเบื้องทิศตะวันตกเปลี่ยนเป็นสีส้มอมแดง ดวงตะวันสีแดงกลมโตลอยเรี่ยต่ำจวนลับขอบฟ้า รถของท่านประธานแล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้านไม้หลังย่อม ด้านหน้าเป็นรั้วสังกะสี ตั้งอยู่ท่ามกลางป่ากล้วยเขียวขจีในอำเภอท่ายางของจังหวัดเพชรบุรี
“คุณมาหาใครคะ… ”
นางวลัยซึ่งเป็นมารดาของยาดา เดินออกมาที่หน้าประตูบ้านด้วยความสงสัยว่ารถใครมาจอด
ก่อนจะสะดุดตากับร่างสูงใหญ่ของท่านประธานสุดหล่อที่กำลังยืนอยู่หน้าบ้าน
“สวัสดีครับ… ผมมาหายาดาครับ… ที่นี่ใช่บ้านของยาดาหรือเปล่าครับ… ”
กวินท์มั่นใจเพราะเชื่อในความแม่นยำของจีพีเอสที่นำทางมาจนถึงจุดหมาย และผู้หญิงที่เดินออกมาถามก็มีใบหน้าละม้ายคล้ายกับยาดา เดาว่าน่าจะเป็นแม่ของหล่อน
“ใช่จ้ะ… ”
นางวลัยตอบ
“ผมขอพบยาดาครับ… ”
ท่านประธานกล่าว
“คุณเป็นอะไรกับยัยดาคะ… ”
เจ้าของบ้านถามไม่อ้อม
“ผมเป็นแฟนของยาดาครับ”
ท่านประธานกวินท์ตอบออกมาตามตรงเช่นกัน เพร
