สีดาของ(พระ)ราม

"สีดาไม่ใช่นางเอก" "..." "สีดาไม่ใช่นางเอก!" เห้อ! "สีดาไม่ใช่นางเอก!!" ยังอีก... ยังไม่หยุดร้องกันอีก ทั้งที่เธอนิ่งก็แล้ว เงียบก็แล้ว ทำเป็นไม่สนใจก็แล้ว แกล้งถอนหายใจเสียงดังก็แล้ว ก็ยังไม่สามารถหยุดการร้องประสานเสียงของเพื่อนได้ ตั้งแต่เดินเข้ามาในร้าน สั่งกาแฟมาดื่มจนกาแฟหมดแก้วเหลือแต่น้ำแข็งเพื่อนของเธอก็ยังไม่หยุดร้องเพลงท่อนเดิมซ้ำๆ และที่พวกมันร้องกันอยู่ท่อนเดียวซ้ำไปวนมาอยู่แบบนี้ ก็ไม่ใช่ว่าชอบมากหรือกลัวเจ้าของเพลงจะมาทวงค่าลิขสิทธิ์ แต่พวกมันกำลังรวมหัวกันร้องเพลงด่าเธอต่างหาก ถ้าไม่ใช่เพราะถูกพวกมันบังคับเธอไม่ถ่อสังขารพาตัวเองมาถึงร้านกาแฟนี้อย่างแน่นอน ร้านก็อยู่ไกล งานก็เร่ง อากาศก็ร้อน แถมง่วงนอนอีกต่างหาก "สีดาไม่ใช่..." "พรุ่งนี้พวกมึงจะร้องจบมั้ย? หรือเพลงเขามีอยู่ท่อนเดียว?" เจ้าของชื่อเดียวกับท่อนเพลงเอ่ยถามอย่างเบื่อหน่าย รู้แหละว่าเพื่อนด่า แต่ถ้าเธอยังเงียบก็ไม่พ้นต้องทนฟังพวกมันร้องเพลงท่อนเดิมวนอยู่แบบนี้ "พวกกูไม่ได้ร้องเพลง แต่พวกกูกำลังด่ามึง นังสีดามึงไม่ใช่นางเอก มึงมันเป็นนางร้าย” “สีดามึงมันเป็นผู้หญิงไม่ดี มึงมันนังผู้หญิงใจหิน" "นี่มันคนที่แปดแล้วนะสีดาที่มึงหักอกเขา ใช่สิ! มึงมันสวยเลือกได้ เพราะฉะนั้นมึงออกจากแก๊งเราไปเลย" “ใช่ๆ” หา... คนถูกว่ายกคิ้วขึ้นสูงมองเพื่อนตาปริบ ไม่รู้ว่าควรโกรธหรือขำกับคำด่าของเพื่อนดี คนแรกที่ด่าเธอชื่อ 'วินทร์' ซึ่งปัจจุบันเปลี่ยนมาเป็นวินนี่ คนที่สองชื่อฟาง ส่วนคนที่ไล่เธอออกจากกลุ่มชื่อ 'อิงเอย' และคนสุดท้ายที่หน้าตาเหมือนอิงเอยคอยพยักหน้าเห็นด้วยกับทุกคนชื่อ ‘อบอุ่น’ ทั้งสี่คนเป็นเพื่อนสนิทของเธอที่คบหากันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ถึงจะเรียนจบมาหลายปี แต่พวกเธอก็ยังนัดเจอกันตลอด อาจเป็นเพราะทุกคนยังทำงานอยู่ที่กรุงเทพ งานที่ทำก็ยังเป็นสายงานเดียวกัน ทำให้เวลาว่างค่อนข้างตรงกัน จะห่างกันบ้างก็แค่หน้างบที่ต้องยุ่งกับการปิดบัญชี วินทร์ ฟาง และอิงเอย ทำงานเป็นผู้ตรวจสอบบัญชี ซึ่งทั้งสามคนสอบผ่านและขึ้นทะเบียนเป็นผู้สอบบัญชีรับอนุญาตเรียบร้อยแล้ว ส่วนเธอกับอบอุ่นเลือกที่จะทำงานด้านบัญชี ตำแหน่งของเธอที่เพิ่งจะได้มาสดๆร้อนๆเมื่อต้นปีก็คือ Accounting Supervisor หลายคนบอกว่าเธอขึ้นมาได้เร็ว ซึ่งเธอแทบจะแบะปากมองบนทุกครั้งที่ได้ยิน สี่ปีที่เธออยู่ตรงนี้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เพราะมันเป็นสี่ปีที่เธอทำงานแทบไม่มีวันหยุด และงานที่ทำก็เรียกได้ว่าทำตั้งแต่งานแอดมินถึงงานผู้จัดการเลยก็ว่าได้... 'สีดาไม่ใช่นางเอก' มันคือเนื้อเพลงหรืออาจจะเป็นชื่อเพลงด้วยเธอก็ไม่แน่ใจ เพราะเคยฟังไม่กี่ครั้ง แต่สิ่งที่เธอมั่นใจเนื้อหาของเพลงไม่ได้ด่าว่าสีดาอย่างแน่นอน ส่วนสีดาที่เพื่อนเรียกก็ไม่ใช่สมญานาม ฉายาหรือว่าอะไร แต่มันคือชื่อของเธอ ชื่อที่พ่อแม่ตั้งให้ทันทีที่เธอลืมตาออกมาดูโลกเมื่อยี่สิบหกปีก่อน เพราะมีแม่เป็นอดีตครูสอนภาษาไทยนอกจากเธอจะมีชื่อเล่นกิ๊บเก๋ว่า 'สีดา' แล้วเธอยังมีชื่อจริงสุดแสนจะไพเราะเพราะพริ้งว่า 'จินตระหราวาตี' อีกด้วย โดยที่ชื่อทั้งสองของเธอล้วนมาจากชื่อของนางในวรรณคดีไทยที่แม่ของเธอชอบอ่าน แต่ไม่ว่าเธอจะชื่อเล่นหรือชื่อจริงว่าอะไรก็ไม่สำคัญ เพราะเรื่องที่ต้องสนใจคือเรื่องที่เธอกำลังถูกเพื่อนทั้งสี่รุมด่าอยู่ตอนนี้ "ไม่ใช่นางเอกอ่ะเข้าใจ" เพราะเธอก็ไม่เคยเป็นนางเอกมาตั้งแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้ว "แต่แปดคนมันใช่เหรอ?" เธอจำได้ว่าตัวเองปฏิเสธคำสารภาพรักจากผู้ชายแค่สามคน แล้วอีกห้าคนมันงอกมาจากไหนกัน "เมื่อสามปีก่อนมึงปฏิเสธพี่วิทย์บอกว่าเขาไม่ใช่สเปก" วินทร์เอ่ยทวน คนบอกปฏิเสธพยักหน้าจำได้ “อ่า...” พี่วิทย์เป็นวิศวะกรของบริษัท เป็นผู้ชายคนแรกที่เข้ามาจีบเธอหลังจากที่เธอเข้ามาทำงานที่บริษัทได้ไม่ถึงสองเดือน ซึ่งตอนนั้นเธอปฏิเสธอีกฝ่ายด้วยเหตุผลที่บอกว่ายังไม่อยากมีแฟนขอโฟกัสเรื่องงานก่อน ไม่ได้บอกว่าเขาไม่ใช่สเปกอย่างที่บอกเพื่อน “ปีที่แล้วมึงปฏิเสธนายบาส” “อ่า...อืม” บาสคือผู้ชายคนที่สองที่เธอปฏิเสธ เพื่อนร่วมรุ่นสมัยมัธยมที่บังเอิญเจอกันในงานแต่งงานของเพื่อน...เจ้าสาวคือเพื่อนสมัยมัธยมของเธอส่วนเจ้าบ่าวก็คือเพื่อนในกลุ่มของบาส เธอไม่รู้ว่าบาสได้เบอร์โทรศัพท์กับไลน์ของเธอมาได้ยังไง ซึ่งเธอก็ปฏิเสธอีกฝ่ายทันทีที่มั่นใจว่าตัวเองกำลังถูกจีบ และเหตุผลที่ปฏิเสธก็คือ ‘เราเหมาะที่จะเป็นเพื่อนกันมากกว่า’ ส่วนคนที่สาม คนที่ทำให้เพื่อนทั้งสี่ของเธอเป็นเดือดเป็นแค้นถึงกับนัดให้ออกมาเจอในชั่วโมงเร่งรีบในเวลาพักเที่ยงทั้งที่เธอบอกทุกอย่างในไลน์กลุ่มแล้วก็คือพี่หมอตรัย ศัลยแพทย์หนุ่มอนาคตไกลที่เธอเพิ่งลดสถานะจากคนคุยให้เป็นพี่ชายเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา