“น้องขอโทษ น้องพูดเล่น”
“ปะพี่แก้ว เรากลับบ้านกัน” มะปรางทำเป็นไม่เห็นใบหน้าหงอยของมิ้ง เดินไปควงแขนพี่แก้วเพื่อกลับบ้าน ก่อนออกจากห้องก็ไม่ลืมที่จะหันไปเอ่ยลาสีดาที่ต้องอยู่เคลียร์งานต่อ
“พี่สีดาพวกเรากลับก่อนนะ”
“พี่แก้ว พี่ปรางรอด้วย” มิ้งที่วิ่งตามก็ไม่ลืมหันไปบอกลาสีดา “พี่สีดากลับแล้วน้า”
“อืม เดินทางปลอดภัย เจอกันพรุ่งนี้”
สีดานั่งทำงานต่ออีกครึ่งชั่วโมง งานที่ถูกรีเควสว่าด่วนก็ถูกตรวจจนหมด ส่วนที่เหลือก็คงเป็นวันพรุ่งนี้ที่จะต้องจัดการต่อ
เพราะเลยเวลาเลิกงานมาหลายชั่วโมง รถที่เคยจอดอยู่ด้านหน้าบริษัทจึงเหลือไม่กี่คัน ซึ่งคันที่เหลือก็คงเป็นของพนักงานที่ไม่ยอมเอารถขึ้นไปจอดบนอาคารจอดรถ เหมือนเธอถ้าวันไหนต้องขับรถมาทำงานก็จะอาศัยจอดตรงที่ไม่ได้ถูกกันเอาไว้ให้บุคคลภายนอกหรือแขกวีไอพี
ซึ่งวันนี้สีดาไม่ได้ขับรถมาเอง ตั้งแต่วันที่รู้ว่าตรัยไปต่างประเทศเธอก็ไม่ได้ขับรถมาทำงานอีกเ
