รามิลมารับเธอที่คอนโดตอนห้าโมงเย็น วันนี้เขาค่อนข้างแปลกตา เป็นครั้งแรกที่สีดาเห็นเขาในชุดอื่นที่ไม่ใช่ชุดทำงาน การแต่งตัวของเขาเรียบง่าย สบายๆ เสื้อโปโลสีฟ้าอ่อนกับกางเกงยีนส์สีเข้ม เป็นชุดธรรมดาทั่วไปที่ผู้ชายชอบใส่กัน แต่มีเสน่ห์มากเมื่ออยู่บนตัวผู้ชายคนนี้
รามิลเป็นผู้ชายที่ใส่ชุดไหนก็ดูดี
“มีร้านหรือยัง?”
“ยังค่ะ ฉันให้คุณเลือก” สีดาส่ายหน้ารัว ซึ่งรามิลก็พยักหน้าเข้าใจ คงรู้ว่าเธอยังไม่มีร้านที่อยากจะไปจริงๆ
เกือบชั่วโมงที่รามิลใช้เวลาขับรถ ก่อนจะพารถเข้าไปจอดที่หน้าร้านอาหารไทยชื่อดัง ซึ่งเป็นต้นตำรับของร้านอาหารไทยนับสิบสาขาที่เปิดในห้างดัง
“ร้านนี้เหรอคะ?” สีดาเอ่ยถามพร้อมกับกลืมน้ำลายลงคออึกใหญ่ เธอไม่ได้หิว แต่เธอกำลังคำนวณเงินในกระเป๋าสำหรับอาหารมื้อนี้
แค่สาขาที่เปิดในห้างเธอยังคิดแล้วคิดอีกกว่าจะตัดสินใจเข้าไปใช้บริการ วันนี้มาถึงร้านต้นตำรับซึ่งเป็นร้านแรกที่เปิดขาย
