สีดาไปถึงร้านตอนเก้าโมง เมื่อไปถึงก็หอบเอาโน๊ตบุ๊คกับสมุดบัญชีของร้านไปที่โต๊ะหัวมุมที่นั่งประจำของกลุ่มตัวเอง
วันนี้มีแค่เธอที่มาเพราะเพื่อนออดิทเตอร์ทั้งสามติดงาน ส่วนอบอุ่นก็ออกจากงานมาอยู่ประจำที่ร้านได้เกือบอาทิตย์แล้ว
พอนั่งทำงานไปสักพักก็อยากจะได้กาแฟ แต่เห็นหน้าเคาน์เตอร์ยังมีลูกค้าอยู่หลายคนจึงหันกลับไปทำงานของตัวเองต่อ รอจนลูกค้าคนสุดท้ายออกจากร้านจึงขยับตัวลุกขึ้น
“ทำไมมาเร็ว ไหนบอกจะมาสิบโมง”
“ตื่นเร็วไง ไม่มีอะไรทำเลยอาบน้ำแต่งตัวออกมาเลย”
เมื่อวานเธอบอกอบอุ่นว่าจะมาร้านสิบโมง ที่มาก่อนเวลาเพราะถูกหนุ่มวิศวะกรที่ใช้ห้องรับแขกของเธอเป็นห้องทำงานจนถึงเที่ยงคืนไลน์ไปปลุก
Ramil_R : ทำอะไร?
Ramil_R : ตื่นหรือยังครับ?
นั่นคือข้อความของรามิลที่ส่งมาหาเธอตอนแปดโมง
เพราะความมือไว และลืมปิดเสียงโทรศัพท์ก่อนนอนทำให้เธอเผลอกดเข้าไปอ่านข้อความของเขา
เมื่ออ่านแล้วก็จำเป็นต้องตอ
