สิบเจ็ดนาฬิกากับอีกห้าสิบนาทีที่สีดาเริ่มเก็บของเพื่อลงไปรอรามิลที่หน้าบริษัท เมื่อเห็นรถของเขาวิ่งเข้ามาก็รีบเดินเข้าไปหาทันที
เมื่อเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถสีดากับคิดไม่ออกว่าตัวเองควรจะเริ่มต้นพูดอะไร ประโยคไหนควรจะเป็นประโยคแรกสำหรับการคุยกันจริงๆของเราสองคนโดยไม่ผ่านเครื่องมือการสื่อสาร คำพูดมากมายวิ่งชนกันวุ่นวายอยู่ในหัว เมื่อยังหาคำพูดที่ดีไม่ได้ก็อดไม่ได้ที่จะชำเลืองมองดูคนมารับ เห็นเขาตั้งหน้าตั้งหน้าขับรถโดยที่สายตาคมจับจ้องอยู่แต่ถนนตรงหน้าก็ยิ่งใจฝ่อ
ครั้งแรกที่นั่งรถเขาเธอยังไม่รู้สึกเครียดเท่านี้เลย
สีดาถึงกับเม้มปากแน่น เม้มแล้วปล่อยๆอยู่สามรอบ ก่อนจะขยับเอียงตัวเพื่อหันไปมองคนมารับตรงๆ เธอรู้สึกว่ารามิลผอมลงไปเล็กน้อย ผมดกดำของเขาดูยุ่งกว่าทุกครั้ง หางตาเขามีรอยย่นนิดๆ ใต้ตาของเขาคล้ำกว่าปกติ บริเวณสันกรามและปลายคางของเขามีหนวดไรจางๆเหมือนคนไม่ใส่ที่จะดูแลตัวเอง
คนมองทำไ
