คอนโดมิเนียมของหมอปัณ
คุณหมอปัณอุ้มร่างคนหมดสติมาที่ห้องพักของเขา ที่บอกกับเพื่อนหญิงสาวแค่รู้จักว่าเธอทำงานที่ร้านเพื่อนเขาเท่านั้น
เวลาเกือบตีสอง นภัสสรพลิกกายนอนตะแคงแขนพาดแผงอกแกร่ง จู่ ๆ รู้สึกพะอืดพะอมอยากอาเจียน เธอดีดตัวลุกขึ้น รีบวิ่งเข้าห้องน้ำ แต่เธอวิ่งชนเข้ากับกำแพงที่กั้นระหว่างห้องนอนกับห้องน้ำ
“โอ๊ย” มือยกขึ้นจับหน้าผากลูบไปมา ด้วยเสียงร้องของหญิงสาว ทำให้เจ้าของห้องถึงกับลืมตาลุกขึ้นนั่งมองดูพฤติกรรม เขามั่นใจว่าเธอจะเข้าห้องน้ำ
อาการคลื่นไส้อยากอาเจียนจ่อที่ลำคอ เธอปรือตามอง รู้สึกมันแปลก ๆ ชอบกล ห้องเธอไม่มีอะไรซับซ้อนแค่หลับตาเดินก็ถึงห้องน้ำ มัวแต่ยืนลูบหน้าผากป้อย ๆ ก็คิดไปเรื่อย
“หัวแตกไหมนั่น” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยถาม เหมือนมันอยู่ใกล้ตัวเธอ
“ใครน่ะ ที่นี่ที่ไหน” มือบางยกขึ้นปิดปากตัวเอง แถมยังปวดหัวขึ้นมาดื้อ ๆ
“ห้องน้ำ ฉันอยากเข้าห้องน้ำ” เธอไม่อยากเสียเวลา
