รามโอบรัดร่างที่หอบด้วยแรงสะอื้นในอ้อมแขนแนบแน่น
“เราจะพูดดีกันสักครั้งไม่ได้เลยหรือไง....คุณไม่ได้อยู่ในฐานะลูกจ้างของผมแล้วนะ และคุณก็กลับไปหาน้องชายของผมหรือผู้ชายคนไหนไม่ได้ด้วย”
“ฉันไม่มีอะไรที่เหมาะกับคุณสักอย่าง คุณราม...ถ้าคุณเป็นท้องฟ้าฉันก็คงจะเป็นทะเล ถ้าคุณจะมองเห็นว่ามันไม่มีวันมาบรรจบกันได้ เหมือนฉันกับราชที่เราไม่คู่ควรกัน”
“แต่คุณก็เคยทำให้ราชมันหลงจนหัวปักหัวปำ คุณคิดบ้างหรือเปล่าว่าคุณปั่นหัวใครเอาไว้บ้าง”
“ฉันไม่เคยใช้เสน่ห์ตัวเองกับใคร ความรักที่น้องชายของคุณมีให้ฉันถึงแม้จะเป็นความรักที่สิ้นหวัง แต่ฉันก็จะขอเก็บมันไว้กับฉันตลอดไป”
“แล้วกับผมล่ะมีมี่....คุณจะคิดกับผมเหมือนที่คุณคิดกับราชรึเปล่า!”
“ฉันอยากมีชีวิตอยู่เพื่อความรัก ไม่ใช่ความใคร่ คุณเองก็เหมือนกัน คุณควรจะเก็บความรักของคุณไว้ให้กับคนที่คู่ควร เรื่องระหว่างเราฉันจะถือว่าฉันได้ชดใช้ให้คุณไปแล้ว วันหนึ่ง
