“ไม่...ไม่...ฉันเป็นนางบำเรอ เป็นโสเภณี...เป็น.....” คำพูดของหญิงสาวถูกกลืนกินด้วยริมฝีปากของชายหนุ่มอีกครั้ง คราวนี้การรุกล้ำนั้นหนักหน่วงกว่าเดิม อ้อมแขนกำยำโอบรัดร่างบางที่สั่นสะท้านราวจะปลอบประโลม หญิงสาวรู้สึกเหมือนทั้งเขาและเธอกำลังล่องลอยอยู่ท่ามกลางคลื่นคลั่งที่ถาโถมและสาดซัดอยู่ใจกลางห้วงมหรรณพแห่งความปรารถนา สำเหนียกเพียงเสียงหอบหายใจไปตามสัมผัสอันเร่งเร้ารุนแรงจวบจนถึงที่สุดของบทเพลงแห่งกามาที่ท่วงทำนองดื่มด่ำและดิ่งลึกนั้นได้จบสิ้นลง
เสียงกรุ๋งกริ๋งจากโมบายหอยที่แขวนอยู่หน้าบ้านยังคงทำหน้าที่ของมันตลอดเวลาที่สายลมพัดผ่าน เสียงที่ดังไม่มากแต่สม่ำเสมอค่อย ๆ ปลุกสำนึกของร่างสูงใหญ่ที่นอนอยู่บนพื้นไม้ภายในห้องรับแขกให้รับรู้ว่าแสงสว่างที่ลอดเข้ามาทางกระจกเป็นสัญญาณบอกลาราตรีหนึ่งที่ผ่านพ้นไป รามหรุบเปลือกตาขึ้นลงช้า ๆ เมื่อละอองแดดดูดซับเอาความมืดมิดไปสิ้น ร่างที่นอนหงายอยู่ใกล้กอ
