แม่นมวัยใส

นิยายเรื่องนี้ประกอบด้วยเรื่องสั้น 2 เรื่อง ได้แก่ 1. แม่นมวัยใส 2. แม่หม้ายเนื้อหวาน ปฐมบท แม่นมวัยใส “อืออ...เจ็บนมชะมัด!” ริมฝีปากอิ่มสวยสีกุหลาบระเรื่อเม้มเน้นด้วยความรู้สึกเจ็บร้าว...ร้าวรวดแทรกซ่านไปทั้งทรวงทรวดขาวโพลน ราวกับโดนหมาบ้าเดือดดุขย้ำดูดดึงดุนฟอนเฟ้นอย่างโหดร้าย จนหัวนมอมชมพูปูดปริผลิแย้มเหมือนบัวตูมน้อย ชูชันสั่นพร่าบนฐานนมใหญ่เท่าผลมะนาว “อูยย” สองเต้าบวมเป่งเต่งตึงเหมือนลูกโป่งใกล้ระเบิด ประดับอยู่บนเรือนร่างอิ่มสวยอ้อนแอ้นของเด็กสาววัยสิบแปด เจ้าของส่วนสูงเพียง 156 เซนติเมตร สัดส่วนอวบอั๋นเย้ายวนชวนมอง “อ่าส์...ซี๊ดส์” ดวงตากลมโตจ้องมองเต้าโตกลมตึงราวลูกมะพร้าวของตัวเองด้วยความหนักอกหนักใจ เพราะมันเหมือนเธอพกระเบิดติดตัวตลอดเวลา ทั้งยังนำพาสายตาผู้คนให้จดจ้อง “โอยย มันจะแตกมั้ยเนี่ย อ่า...” จากเต้าขนาดสองร้อยห้าสิบซีซี ขยายไซส์เป็นสามร้อยห้าสิบซีซีภายในไม่กี่เดือน โดยไม่ต้องพึ่งมีดหมอ จนทำให้เธอเริ่มมีปัญหากับเสื้อผ้าและบราเซียที่เคยสวมใส่ก่อนการตั้งครรภ์ แม้หุ่นหลังคลอดแทบไม่แตกต่างจากเดิมมากนัก แต่นมกับตูดที่ล้นทะลัก ก็ทำเธอปวดหัวกับการเลือกหาเสื้อผ้ามาสวมใส่ โดยเฉพาะวันนี้ ที่หัวนมสีส้มอมชมพูของเธอเริ่มฉีดน้ำนมขาวขุ่นออกมาไม่ยั้ง เยิ้มย้อยราดรดตามร่างกายจนเปียกฉ่ำ ไหลลงไปแทรกซึมร่องสวาทจนเป้ากางเกงในตัวจิ๋วชื้นแฉะ “อ่า...ซี๊ดส์ ปวดคัดไปหมดเลย...เหมือนนมจะแตกเลยอ่ะ โอยย บราเซียตัวเก่าใส่ไม่ได้เลยสักตัว ต้องเสียเงินซื้อใหม่อีกแล้วเหรอ เฮ่อ...” ดุจดาวโอดครวญขัดใจ ขณะยืนมองกระจกบานใหญ่เพื่อสำรวจร่างกายเกือบเปลือยหลังคลอดของตัวเอง ภายในห้องน้ำของห้องพิเศษโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง “เอาผ้าอนามัยซ้อนไว้ในบราแล้วกัน” ว่าพลางหยิบบราเซียไซส์คนอ้วนมาสวมใส่อุ้มทรวงเต้าไว้อย่างหมิ่นเหม่ล้นทะลัก ก่อนจะหยิบผ้าอนามัยมายัดใส่ในบรา เพื่อให้มันช่วยซับน้ำนม จากนั้นก็สวมเสื้อยืดตัวใหญ่เพื่ออำพรางเรือนกายช่วงบนเท่าที่จะทำได้ “เฮ่อ...” ถอนหายใจพร้อมกับลูบหน้าท้องที่แบนเรียบเหมือนไม่เคยมีทารกอยู่ในครรภ์อย่างปลอบประโลม “โชคดีจัง หุ่นยังดีเหมือนเดิมแฮะ...แม่หวังว่าหนูจะมีความสุขกับพ่อแม่ที่ร่ำรวยนะลูก” หลังจากคลอดลูกสาวได้เพียงสามวัน เธอก็ยกลูกสาวให้ญาติห่างๆคู่หนึ่งด้วยความเต็มใจ พวกเขายินดีจะอุปการะเด็กในฐานะพ่อแม่ โดยมีการเซ็นรับรองบุตรอย่างถูกต้องตามกฎหมาย เด็กที่เกิดจากความผิดพลาดในวันวาเลนไทน์ น้ำเชื้อของรุ่นพี่ในโรงเรียน ลูกชายคนเล็กของนักการเมืองท้องถิ่นผู้ทรงอิทธิพลในจังหวัด “ทำไงดีพี่แม็ค ดาวท้องอ่ะ” “อะไรนะ! ท้อง! ท้องกับใครวะ” “พี่แม็ค ทำไมพูดหมาๆอย่างงี้ล่ะ ดาวมีพี่แม็คคนเดียวนะ” “มึงจะให้กูเชื่อได้ไง ในเมื่อกูสวมถุงยางทุกครั้ง มึงไปมั่วกับใครมาล่ะ ถึงได้มาโยนให้กู มึงเห็นกูรวยใช่มะ ก็เลยจะจับกูสินะ!” “ไอ้แม็ค! ไอ้ปากเหี้ย! มึงเอากูตั้งกี่ครั้งกี่หน มึงแตกในไปสองสามรอบนะโว๊ย” “ถึงยังไงก็ไม่ใช่ลูกกู กูไม่เคยคิดจะจริงจังกับมึง” “ไหนมึงบอกว่าชอบกูไง” “กูแค่ชอบหุ่นชอบนมมึง แต่หน้ามึงมันธรรมดาไป ถ้าสวยกว่านี้สักนิด กูก็อาจจะลองจริงจังดู” “ไอ้เหี้ย! กูจะแฉความเลวมึง” “ก็เอาสิ แฉเลยว่ามึงมันร่านk... มึงก็เลยท้องไม่มีพ่อ แต่ถ้ามึงปากหมาไปบอกใครว่ามึงท้องกับกูล่ะก็ กูฆ่ามึงแน่!!” นี่คือประโยคสุดท้ายก่อนที่ไอ้สารเลวตนนั้นมันจะขับรถสปอร์ตหนีไปต่อหน้าต่อตาโดยไม่สนคำตะโกนก่นด่าสาปแช่งจากเธอเลยแม้แต่น้อย เพื่อยืนยันว่ามันก็แค่หลอกฟันเธอเท่านั้นเองยัยโง่เอ๊ย !