วันต่อมา...
“หนูรออยู่หน้า 7 ตรงปากซอยนะคะ”
หลังจากลางานกับเจนิลาแล้ว ดุจดาวก็รีบออกจากบ้านท้ายซอยมาอย่างไว เพื่อจะมายืนรออัครพลมารับตามที่ได้แอบนัดหมายกันเอาไว้
เธอรอไม่นานนัก รถสปอร์ตสีดำคันใหญ่ก็ขับมาจอดเทียบฟุตบาทตรงหน้าเธอ วินาทีแรกที่เห็นรถคันนั้น เธอตกใจไม่น้อย เพราะมันเป็นรถของอัครณัฐ พ่อของลูกสาวเธอนั่นเอง
แต่พอกระจกฝั่งเบาะข้างคนขับเลื่อนลงครึ่งหนึ่ง แล้วเห็นว่าคนขับคือพ่อของมันต่างหาก เธอก็โล่งใจไปเปราะ ที่ไม่ต้องกระโดดถีบใครตอนนี้
อัครพลส่งสายตาบอกให้เธอขึ้นรถ เธอเหลือบมองซ้ายขวาว่ามีใครเห็นหรือไม่ แล้วเธอก็ได้เห็นว่ามีรถของใครบางคนจอดรออยู่ตรงปากซอย
เธอตาลุกวาวด้วยความประหลาดใจปนตื่นเต้นเพราะจำได้แม่นว่ามันคือรถของเจนิลา ยัยนั่นสงสัยเธออย่างนั้นเหรอ ถึงได้แอบขับรถตามมาดู แต่เธอก็หาแคร์ไม่ เปิดประตูขึ้นรถคันหรูไปแบบสวยๆ
“คุณเจนตามมาแอบดูค่ะ”
อัครพลยิ้มขำ “เจนจำรถคัน
