หมอถาน รู้เรื่องที่จิ้นอ๋องเดินทางมาเมืองตงเฉิงแล้ว ทั้งยังจัดการกับคนตระกูลเสิ่นจนสิ้นชื่อภายในวันเดียว แต่เขาจะวางใจยอมมอบตั๋วเงินให้ผู้อื่นไป โดยที่ไม่มีหลักฐานยืนยันมาจากชุยหยุนได้อย่างไร “เอ่อ...ของอาหยุน ตั๋วเงินขอรับ” “เหอะ เพียงแค่ตั๋วเงิน จะมากเพียงใดกัน” จิ้นอ๋องปรายตามองหมอถานอย่างหงุดหงิด ที่ต้องให้เขามาออกหน้าเองเพียงแค่เรื่องตั๋วเงิน “หนึ่งหมื่นตำลึงทองขอรับ” หมอถานให้หลงจู๊ไปหยิบหีบที่เตรียมไว้ให้ชุยหยุนออกมา “ห๊ะ/ห๊ะ” จิ้นอ๋องกับโจวชิงฮั่วร้องออกมาอย่างตกใจ “เอาสิ่งใดมาขายกันแน่” โจวชิงฮั่วเอ่ยถามอย่างรวดเร็ว “หญ้าหนอนขอรับ ที่ส่งเข้าเมืองหลวงเมื่อครั้งที่แล้ว ก็มาจากอาหยุนกับภรรยาของเขา” “หญ้าหนอนชั่งละหนึ่งพันตำลึงทอง ก็ไม่แปลกที่จะได้เงินมากเพียงนี้” จิ้นอ๋องพยักหน้าอย่างเข้าใจ หมอถานก็ทำถูกแล้ว ที่ไม่มอบตั๋วเงินมูลค่ามหาศาลเช่นนี้ให้บุคคลอื่นที่ไม่ใช่เจ้าของ “ด