หลิงเฟิ่งนางกระอักกระอ่วนอยู่ไม่น้อย แม้รู้ดีว่าอวี้หลินเป็นว่าที่พระชายาของจิ้นอ๋อง แต่เมื่ออยู่ต่อผู้อื่นเช่นนี้ นางก็ควรจะไว้หน้าเขาเสียหน่อย จึงได้เอ่ยขออภัยออกมาแทน
“หลินหลิน ท่านอ๋อง หม่อมฉันขออภัยเพคะ เมื่อครู่หม่อมฉันยังมิรู้ฐานะที่แท้จริงของพระองค์” หลิงเฟิ่งย่อกายอย่างนอบน้อม
“เอาเถิด เปิ่นหวางจะเอาเรื่องเจ้าได้หรือไร” จิ้นอ๋องถอนหายใจออกมา
ด้วยรู้ดีว่าหากเป็นเรื่องของน้องสาวของอวี้หลิน นางไม่มีทางยอมถอยให้ผู้ใด เรื่องนี้บุรุษและสตรีในรุ่นราวคราวเดียวกันย่อมรู้ดี พวกเขาต่างถูกอวี้หลินทุบตีจนบาดเจ็บไม่น้อย เมื่อหัวเราะเยาะนางที่นางเพ้อฝันถึงน้องสาวที่ตายไปแล้วว่ายังมีชีวิตอยู่
ทุกคนที่อยู่ภายในเรือนต่างตกใจไม่น้อย ยิ่งได้รู้จากปากของชุยหยุนว่าผู้ที่มาเยือน เป็นจิ้นอ๋องพระอนุชาร่วมอุทรของฮ่องเต้ และอีกคนเป็นรองตุลาการศาลต้าเยี่ย สตรีที่เห็นว่ามีใบหน้าเหมือนหลิงเฟิ่งคือบุตรสาวแม
