หลิงเฟิ่งเรียกตำราห้วงมิติออกมา แล้วส่งให้ชุยหยุนได้ลองอ่านทำความเข้าใจเอง ตำราเล่มมิได้หนานัก เพียงหนึ่งชั่วยาม ชุยหยุนก็อ่านจบ
“กำไลของเจ้ามีของเช่นที่ว่าจริงรึ” เขาเงยหน้าขึ้นมามองนางอย่างกังวล
“อืม...เพียงแต่ข้าสามารถเข้าไปได้ผู้เดียว”
“เจ้าลองพาข้าเข้าไปได้หรือไม่” ชุยหยุนยังไม่เชื่อว่านางจะสามารถเข้าได้เพียงผู้เดียว อาจจะเป็นเพราะนางไม่เคยพาผู้ใดเข้าไปมาก่อน จึงไม่รู้ว่าสามารถเข้าได้
“มันไม่ได้จริงๆ แต่ในเมื่อท่านอยากจะลองดู ข้าก็ไม่ว่า” หลิงเฟิ่งคว้าข้อมือของชุยหยุนเอาไว้ แล้วเพ่งจิตเพื่อจะเข้าไปภายในมิติ
แต่ครั้งนี้ไม่เป็นเช่นที่หลิงเฟิ่งนางคิด เมื่อนางลืมตาขึ้นอีกครั้ง ก็พบร่างของชุยหยุนอยู่ภายในมิติกับนางด้วยเล่า
“ปะ เป็นไปได้อย่างไร” นางกระโดดถอยห่างไปสองก้าวด้วยความตกใจ
เมื่อชีวิตก่อน คนตระกูลหลี่ไม่อาจเข้าไปในมิติได้สักคน ไม่ว่าจะลองมากแค่ไหน
“นะ นี่ นี่คือสิ่งที่เรียก
