รอไม่ถึงสิบนาทีเจ๋งก็มาถึง ฉันบอกให้เจ๋งเข้ามาในร้านก่อนเขาก็ไม่ได้บ่นหรือว่าอะไร พอเดินเข้ามาเรื่องสาว ๆ ในห้องก็แซวใหญ่ ทว่าคนที่เขินกลับเป็นฉันส่วนเจ๋งแค่ยิ้มนิด ๆ แค่นั้น แล้วสีหน้าของเขาก็กลับมาเรียบเฉย
เจ๋งไม่ใช่คนขี้เก๊ก แต่ถ้าทำหน้าแบบนี้แปลว่ามีเรื่องไม่พอใจอยู่แน่ ๆ ถึงจะคบกันได้ไม่นานแต่ฉันดูออกตั้งแต่ตอนไม่ได้คบกันแล้ว และสาเหตุน่าจะมาจากคนที่นั่งตรงข้ามกันนี้ จะเป็นใครไปได้ล่ะ ถ้าไม่ใช่คราม
“มันนั่งมองหน้านานยัง” เจ๋งโน้มหน้าลงมาถามแล้วปลายตามองคราม
ท่าทางนักเลงมากเจ๋ง ปกติก็ไม่ใช่คนแบบนี้นะ
“ไม่รู้ ไม่ได้มอง” ฉันปฏิเสธ แต่ก็เข้าเค้าความจริงบ้างล่ะ
มันก็มีบ้างที่ครามมองมาแล้วยิ้มให้กันแต่ฉันบริสุทธ์ใจไม่ได้คิดอะไรกับเขาแน่นอน
“เธอรู้ไหมว่าเจ๋งขี้หึง” เขากระซิบข้างหู พอเหลือบมองครามเขาก็ทำหน้ายิ้ม ๆ เหมือนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน แล้วเจ๋งก็ย้ำกันอีกคำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
