“คุณแม่อย่าพูดอย่างนั้นสิครับ คุณแม่ต้องอยู่กับเราไปนานๆ” กานต์เอ่ยด้วยความสะเทือนใจ
“ไม่ต้องเป็นห่วงแม่หรอก ต่อไปนี้แค่ใช้ชีวิตให้มีความสุข แค่นั้นพอ” แม่เลี้ยงเต็มเดินกอดบุตรชายไว้ ในขณะที่ขวัญกมลมองทั้งสองคนแล้วน้ำตาคลอด้วยความสงสาร เธออยากให้ท่านแข็งแรง ให้เธอได้อยู่ดูแลท่าน เพื่อตอบแทนที่ท่านให้กำเนิดผู้ชายที่เธอรักสุดหัวใจเช่นกานต์
หลังจากที่ปรับความเข้าใจกันได้ไม่นาน แม่เลี้ยงเต็มเดือนก็จากโลกนี้ไปอย่างสงบ งานศพของท่านได้มีการจัดอย่างสมเกียรติ หลังจากทุกอย่างเสร็จสิ้นลง ขวัญกมลและกานต์ก็พาท่านไปลอยอังคารที่แม่น้ำโขง ซึ่งนี่เป็นคำสั่งเสียสุดท้ายของท่าน
“เหนื่อยมั้ยคะ” ขวัญกมลกล่าวกับกานต์ เมื่องานศพของแม่เลี้ยงเต็มเดือนเสร็จสิ้นลง ซึ่งมีบุตรชายตัวน้อยนั่งเล่นอยู่บนตักของผู้เป็นมารดา
“เหนื่อยแต่โชคดีที่มีเธอกับลูกอยู่ข้างๆ” กานต์ยิ้มอ่อนให้กับภรรยา ในขณะที่มือของเขาก็ลูบที่ศีรษะบุ
