อาการเจ็บป่วยของท่าน ทำให้ท่านตัดสินใจเรียกกานต์และขวัญกมลเข้ามาพบ อีกไม่นานท่านจะจากโลกนี้ไปแล้ว ท่านควรจะปล่อยวางทุกอย่าง และทำให้บุตรชายมีความสุขในชีวิตจริงๆ เสียที ไม่ต้องมาแบกรับความรู้สึกผิดที่มีต่อท่านอีกต่อไป
“เข้ามาใกล้ๆ แม่สิ แม่มีอะไรจะบอก” แม่เลี้ยงเต็มเดือนเอ่ยออกมาด้วยความเหนื่อยล้า
“ครับคุณแม่/ค่ะแม่เลี้ยง” ทั้งสองคนเอ่ยเกือบจะพร้อมๆ กัน
“ขวัญกมล ฉันฝากลูกชายกับหลานชายของฉันไว้ในมือเธอแล้วนะ ช่วยดูแลผู้ชายสองคนนี้ให้ดี ฉันยอมรับเธอในฐานะลูกสะใภ้ของฉันแล้ว” แม่เลี้ยงเต็มเดือนในท่าทางอิดโรยเหนื่อยล้า เอ่ยกับขวัญกมลหลังจากที่ทั้งสองนั่งลง
“ขอบคุณค่ะแม่เลี้ยง” ขวัญกมลน้ำตาคลอก้มลงที่ตักแล้วกราบแม่เลี้ยงเต็มเดือนด้วยความรู้สึกดีใจ เธอรอเวลานี้มานานมากแล้ว แล้วอยู่ดีๆ เธอก็ได้ในสิ่งที่เธอไม่กล้าฝันเลยด้วยซ้ำ ทุกอย่างมันเกินคาดไปหมด
“ไม่ต้องเรียกแม่เลี้ยงแล้ว ต่อไปนี้เรียกคุณแ
