บำเรอรักเมียไร้ทะเบียน

การต่อสู้ของคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว...2

“น่าเสียดายจริงที่พ่อไม่มีโอกาสได้เห็นลูกหน้าตาน่ารักน่าชังแบบนี้ ว่าแต่เจ้าหนูนี่ชื่ออะไรเหรอ” แม่เลี้ยงเต็มเดือนยังคงอุ้มเด็กน้อย และหยอกเย้ากับเด็กน้อยอย่างมีความสุข

“ชื่อการ์ฟิวส์ค่ะ” ขวัญกมลเลี่ยงตอบเรื่องพ่อของลูก แต่เธอคงไม่สามารถเลี่ยงตอบเรื่องชื่อลูกได้ เธอก็เลยต้องเอ่ยออกไป แต่อย่างไรเสียความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับกานต์ก็ไม่มีใครรู้อยู่แล้ว เพราะฉะนั้นเธอก็ไม่ควรจะกังวลใจเรื่องนี้

“ว่าไงครับการ์ฟิวส์ หิวมั้ยครับ” แม่เลี้ยงเต็มเดือนได้ยินชื่อเด็กน้อย ท่านก็เริ่มมั่นใจอะไรบางอย่าง บางทีเด็กคนนี้อาจจะเป็นหลานชายท่านก็ได้ ไม่ใช่แค่ว่าหน้าเหมือน แต่ชื่อยังคล้องจอง บางทีนี่อาจจะไม่ใช่ความบังเอิญก็ได้

“เพิ่งกินนมค่ะ ก็เลยอารมณ์ดี” ขวัญกมลกล่าวกับผู้สูงวัย ในใจก็อยากให้ท่านไปให้พ้นจากตรงนี้ เพราะเธอไม่ต้องการข้องเกี่ยวหรือเรียกร้องอะไรแม้แต่นิดเดียว

“เอานี่ เอาเงินไว้ซื้อแพมเพิร์สให้ตาหนูนะ ฉันต้องไปธุระก่อนล่ะ ไว้ว่างๆ จะแวะมาเยี่ยมใหม่” ด้วยความที่เป็นธุระสำคัญ ทำให้ท่านต้องจากไปด้วยความสงสัย แต่หากว่ามันเป็นอย่างที่ท่านสงสัยจริงๆ ท่านจะรับหลานชายของท่านไปดูแล และให้เงินก้อนใหญ่แก่ขวัญกมลเพื่อไปตั้งตัว หากว่าให้ท่านรับเธอเป็นสะใภ้ ท่านไม่มีวันยอมแน่นอน

“ไม่เป็นไรค่ะแม่เลี้ยง ขอบคุณมากนะคะ” ขวัญกมลยื่นเงินคืนให้แม่เลี้ยงเต็มเดือน เงินจำนวนนั้นมันมากพอสมควร แต่เธอไม่ต้องการติดหนี้บุญคุณใครอีกแล้ว

“รับไปเถอะ อย่าคิดอะไรมาก ถือซะว่าเป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ จากฉัน” แม่เลี้ยงเต็มใดเดือนไม่ยอมรับเงินคืน แต่ท่านกลับส่งบุตรชายของเธอคืน แล้วรีบเดินไปที่รถยนต์หรูที่จอดรอท่านอยู่

“เฮ้อ...แบบนี้จะทำยังไงดีล่ะลูก” ขวัญกมลถอนหายใจ ก่อนจะเอ่ยกับบุตรชายด้วยความหนักใจ เพราะตอนนี้เธอไม่รู้จะหันหน้าไปปรึกษาใครเลย ขอให้มันเป็นการพบกันเพื่อเพียงผ่านเท่านั้น ขอให้แม่เลี้ยงเต็มเดือนอย่าสงสัยอะไรในตัวบุตรชายของเธอเลย

“แล้วนี่ใครล่ะหนูขวัญ” นางบัวซึ่งมองอยู่สักพักเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง ร้อยวันพันปีหญิงสาวไม่เคยมีคนรู้จักมาพบ แต่วันนี้กลับมาคนรู้จักมาพบ มันทำให้นางบัวแปลกใจ

“เจ้านายสมัยที่ขวัญอยู่ที่ไร่ค่ะ” ขวัญกมลไม่ยอมเล่าความจริงทั้งหมด เพราะเธอไม่ต้องการนึกถึงมันอีกแล้ว

“ใจดีจริงๆ นะ ว่าแต่เจอเจ้านายเก่าใจดีแบบนี้ แล้วทำไมทำหน้าเศร้าๆ ล่ะ” นางบัวอยู่กับขวัญกมลจนพอจะรับรู้ความรู้สึกของหญิงสาว ซึ่งแน่นอนว่าใบหน้าหวานของหญิงสาวตอนนี้แฝงไว้ด้วยความกังวล

“เรื่องบางอย่างมันก็ซับซ้อน ไว้ขวัญพร้อมเมื่อไหร่ขวัญจะเล่าให้ยายฟังนะจ๊ะ” ขวัญกมลเอ่ยอย่างรักษาน้ำใจ ซึ่งนางบัวก็เข้าใจ ไม่ได้ซักไซร้อะไรหญิงสาวต่อ