มีค่าแค่เวลาอยาก...2 NC +++
464 คำ
ขวัญกมลแอ่นรับ พร้อมทั้งส่งเสียงครวญครางอย่างมีความสุข ยิ่งได้ยินเสียงหวานของหญิงสาว เขาก็ยิ่งได้ใจ ความเร็วในจังหวะรักเริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ขวัญกมลถึงกับบิดเร่าไปมาด้วยความเสียวซ่าน มือบางของเธอลูบไล้ที่แผ่นหลังของเขาอย่างเต็มรัก
เพราะเพิ่งปล่อยเมล็ดพันธ์แห่งความรักไป ทำให้ชายหนุ่มยังไม่ถึงฝั่งฝัน เขาจึงนำพาหญิงสาวไปถึงฝั่งฝันก่อน เมื่อขวัญกมลถึงฝั่งฝันเรียบร้อยแล้ว เธอก็รู้ดีว่าหน้าที่ต่อไปของเธอต้องทำอะไร ร่างบางจึงพลิกตัวขึ้นมาอยู่เหนือร่างสูง ทั้งที่ส่วนตอดรัดของทั้งสองยังคงเชื่อมต่อกันอยู่
กานต์ก็ยอมให้หญิงสาวขึ้นมาอยู่เหนือเขาอย่างง่ายดาย เมื่อขวัญกมลขึ้นมากุมบังเ**ยนแทนเขา หญิงสาวก็เริ่มขยับสะโพกมนของตนเอง เริ่มจากช้าๆ ก่อนที่จะเพิ่มจังหวะให้เร็วขึ้นตามความปรารถนาของชายหนุ่ม จังหวะรักของหญิงสาวทำให้พ่อเลี้ยงหนุ่มครวญครางออกมาหลายต่อหลายครั้ง
และก็เป็นตามที่ขวัญกมลต้องการ เมื่อร่างสูงของเขาปลดปล่อยสายธารรักสีขาวขุ่นออกมาอีกครั้ง ซึ่งมันอัดแน่นอยู่เต็มช่องทางรักสีสดของหญิงสาว ในขณะที่ขวัญกมลยังขยับสะโพกต่ออีกสองสามจังหวะ ก่อนที่เธอจะถึงฝั่งฝันตามพ่อเลี้ยงหนุ่มไปติดๆ
ร่างสองร่างกอดรัดกันแน่นอย่างมีความสุข ก่อนที่ทุกอย่างจะต้องกลับไปเป็นเหมือนเดิม ขวัญกมลถอยออกมาจากการครอบครองเขา ในขณะที่พ่อเลี้ยงหนุ่มก็รีบลุกขึ้นแต่งตัว และสำรวจความเรียบร้อยของร่างกายตนเองด้วยความรีบร้อน
“อยู่ก่อนสักพักไม่ได้เหรอคะพ่อเลี้ยง” ขวัญกมลเอ่ยเสียงเศร้า แม้ว่าจะพยายามข่มน้ำเสียงของตนเองไว้มากเท่าใด แต่เธอก็ไม่สามารถปกปิดความเศร้าที่อยู่ในใจได้เลย
“ฉันเคยคุบกับเธอแล้วนี่ขวัญ รีบแต่งตัวแล้วกลับไปทำงานเถอะ เราออกมานานเกินไปแล้ว เดี๋ยวคนอื่นสงสัย” กานต์กล่าวอย่างไร้ความรู้สึก ราวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ไม่ได้มีความหมายใดๆ กับเขาเลย
“ค่ะ” ขวัญกมลพยักหน้าด้วยท่าทางหงอยๆ แม้ว่าจะรู้สถานะตัวเองดีแค่ไหน แต่เธอก็ยังอยากจะอยู่กับเขาที่รังรักของเธอกับเขาให้นานกว่านี้
“เร็วเถอะ อ้อ...อย่าลืมกินยาล่ะ ฉันไม่อยากพลาด” ทุกถ้อยคำที่เอ่ยออกมาของพ่อเลี้ยงหนุ่ม มันทำให้ขวัญกมลเจ็บปวดเหลือเกิน แต่เธอก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะว่าหมดทั้งใจของเธอมันมีเจ้าของคือเขา
- ผู้เขียน
