“เรื่องมันผ่านไปนานมากแล้ว ท่านก็คงจะไม่อยากเจอหน้าคนที่ทำให้ท่านเสียใจหรอกค่ะ” บัวบูชากลัวความผิดหวัง หากไปถึงที่บ้านแล้วบิดามารดาเมินเฉยกับตนเอง ราเชนทร์รับทราบความรู้สึกของหญิงสาวดี เขาจึงกุมมือของเธอไว้เพื่อส่งผ่านกำลังใจไปให้หญิงสาว
“ไม่ต้องกังวลใจไปหรอก แม่จะทำให้ทุกอย่างเรียบร้อย” คุณอังกาบให้คำมั่นกับลูกสะใภ้ หญิงสาวได้แต่หวังว่ามันจะเป็นอย่างที่คุณอังกาบกล่าว
และแล้วเวลาที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง เมื่อคุณอังกาบพาราเชนทร์ บัวบูชา และเด็กหญิงกรวรรณมาที่บ้านของบัวบูชาที่จังหวัดพะเยา ท่านมาที่นี่เพื่อเป็นกาวใจให้ลูกสะใภ้ และก็เพื่อปลดปล่อยความรู้สึกผิดของตนเอง ที่เกิดจากเรื่องเมื่อสี่ปีที่แล้ว
ผู้สูงวัยเดินเข้าไปหน้าบ้านไม้ใต้ถุนสูง ก่อนที่มีหญิงชาวบ้านคนหนึ่งเดินมาที่หน้าบ้านด้วยความสงสัย เพราะนานเท่าใดแล้วที่ไม่มีคนแปลกหน้ามาเยี่ยมเยือนที่นี่เลย
“คุณมาพบใครคะ” นางฝ้ายถามแขกผู้มาเยือน
