บทที่ 10
สิทธิพิเศษ
“เอ่อ หนูลืมเอาเสื้อผ้ามา เดี๋ยวหนูขอกลับไปแต่งตัวที่ห้องก่อนนะคะ”
“ไม่ต้อง”
คนตัวเล็กไม่ยอมทำตามที่สั่งเพราะสถานการณ์ในตอนนี้อันตรายเหลือเกิน แต่ทุกสิ่งก็อยู่ในการคาดเดาของเฟรเดอริกหมดแล้ว เขาก้าวเท้าไม่กี่ก้าวก้เข้าประชิดตัวอากาเนะ แล้วโอบเอวบางเดินกลับมาที่เตียง เหวี่ยงร่างบอบบางลงบนเตียงนุ่มแล้วกระโดดตามมากักขังคนตัวเล็กไว้ใต้ร่าง
“พะ พี่เฟรเดอริก”
“เฟร”
“แต่ว่าตอนนี้มีแค่เราสองคน”
“ใช่ ทำไม คู่หมั้นกันเรียกกันแบบสนิทสนมหน่อยก็ได้นี่”
“แต่พี่ดีนบอกเอาไว้ว่าพี่เฟรเดอริกไม่ค่อยชอบให้เรียกแบบนั้นนี่คะ”
“นั่นมันก็จริง เพราะให้เรียกได้แค่คนที่ได้รับอนุญาตจากฉันเท่านั้น เฟรเดอริกคือชื่อที่คนทั่วไปเรียก เฟรดคือชื่อที่เพื่อนๆ เรียก ส่วนเฟรดดี้มีแค่พ่อกับแม่เท่านั้นที่เรียก ส่วนเฟร... ไม่เคยมีใครเรียก แต่ฉันจะอนุญาตให้เธอคนเดียวเท่านั้นที่เรียกได้ หรือถ้าอยากจะเรีย
