บทที่ 12
สตอเบอร์รี่โยเกิร์ต
ชายหนุ่มนั่งอยู่ที่โต๊ะประจำตำแหน่งเหมือนอย่างทุกวัน แต่วันนี้เขาเพิ่งประชุมเสร็จ หลังจากเลื่อนการประชุมที่เคยมีช่วงบ่ายทั้งหมดไปเป็นช่วงเช้า เพราะกลัวว่าการประชุมจะยืดเยื้อจนต้องให้คนตัวเล็กนั่งรออย่างหงอยเหงาคนเดียวภายในห้องที่ไม่มีอะไรให้ทำ
เขายกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูเวลาเมื่อเห็นว่าวันนี้อากาเนะมาช้ากว่าปกติ ในตอนนั้นเองประตูก็ถูกเปิดออกพร้อมกับร่างบอบบางที่เดินเข้ามา
คนตัวเล็กตกใจเล็กน้อยที่เห็นเฟรเดอริกนั่งอยู่ที่โต๊ะประธาน เพราะปกติเธอเข้ามาเขามักจะไม่อยู่ห้อง ไม่ไปประชุมก็ต้องออกไปนอกสถานที่ หรืออาจจะคุยงานอยู่ที่ไหนสักแห่ง
“สวัสดีค่ะ” อากาเนะยกมือไหว้อย่างอ่อนน้อม ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟากลางห้องที่ประจำของเธอ
“กินอะไร?”
“สตอเบอร์รี่โยเกิร์ตค่ะ... พี่เฟรกินมั้ยคะ?” เธอเอ่ยพลางหันหน้ามองชายหนุ่มเจ้าของห้อง ทว่าเฟรเดอริกที่เธอคิดว่าเขาจะปฏิเสธกลับพ
